مهرانیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مهرانیان فرمانروایان محلی ایرانی‌تبار مناطقی در قفقاز در دوران امویان بودند. این خاندان نیاکان خود را از ساسانیان می‌دانستند ولی برخی منابع این خاندان را پارتی شمرده است[۱][۲][۲].

آلبانیای قفقاز در دورهٔ مادها و هخامنشیان تحت تابعیت ایران قرار داشت. این حکومت در دورهٔ زمامداری «سلوکیان» استقلال بیش‌تری یافت. از قرن اول پیش از میلاد تا قرن چهارم میلادی، آلبانیا چندین بار به دست ایران و روم فتح شد. در سال ۴۶۹ میلادی با انقراض پادشاهی آلبانیا، این منطقه به تصرف ایران درآمد ولی پس از مدتی ارانشاهان در این منطقه قدرت را در دست گرفتند. پس از ظهور مهرانیان در اواخر قرن ششم که از خویشاوندان «خسرو پرویز» بودند، ارانشاهان منقرض شدند. پس از ورود اعراب و انقراض حکومت مهرانیان، از سوی خلفا والی برای ادارهٔ این منطقه تعیین می‌شد.[۳][نیازمند منبع]

منابع[ویرایش]

  1. Encyclopædia Iranica. C. E. Bosworth. Arran
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Encyclopædia Iranica. M. L. Chaumont. Albania.
  3. «فرهنگ ایرانی جمهوری آذربایجان - بصیرت ایرانی». بایگانی‌شده از اصلی در ۳۰ ژوئیه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۱ فوریه ۲۰۱۲.