منوچهر گنجی

منوچهر گنجی
منوچهر گنجی
وزیر آموزش و پرورش
	دوره مسئولیت; ۱۳۵۵ – ۱۳۵۷
پادشاه	محمدرضا پهلوی
نخست‌وزیر	امیرعباس هویدا جمشید آموزگار جعفر شریف‌امامی
پس از	احمد هوشنگ شریفی
پیش از	محمدرضا عاملی تهرانی
سرپرست وزارت فرهنگ و آموزش عالی
نخست‌وزیر	جمشید آموزگار
اطلاعات شخصی
زاده	۱۳۰۹ خورشیدی; ابراهیم آباد، قزوین، ایران
ملیت	ایران
حزب سیاسی	سازمان درفش کاویانی
پیشه	سیاستمدار

منوچهر گنجی (زادهٔ ۱۳۰۹) وزیر آموزش و پرورش در دوره پهلوی بود.

زندگی[ویرایش]

منوچهر گنجی در سال ۱۳۰۹ در ابراهیم آباد قزوین به دنیا آمد و در کودکی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کرد. پس از تحصیلات متوسطه، وارد دانشکده حقوق تهران شد. در رشته حقوق قضایی، لیسانس گرفت و برای ادامه تحصیلات عازم فرانسه شد و دکترای حقوق خود را گرفت.^[۱]

بازگشت به ایران[ویرایش]

منوچهر گنجی به ایران برگشت و با سمت دانشیاری در دانشکده حقوق به تدریس پرداخت. او علاوه بر تدریس در جمعیت ایرانی طرفدار سازمان ملل متحد به ریاست احمد متین‌دفتری مشغول به‌کار شد؛ و عهده‌دار دبیرخانه آن شد. وی در سال ۱۳۴۸ به ریاست دانشکده حقوق و علوم سیاسی منصوب گردید. در دورهٔ وی کتابخانهٔ دانشکدهٔ حقوق دچار تغییرات بی‌رویه شد و بی هیچ زمینه‌سازی برای حفظ کتاب‌ها، ترتیب کتابخانه را به هم زدند. در این اقدام جز کتابخانه مصدق، کتابخانه علی‌اکبر داور، رضازاده شفق، صاحب نسق قمی و محمدعلی فروغی و مجید موقر نیز وجود داشت. در این عمل در ظاهر کتاب‌های کم‌فایده را از قفسه‌ها بیرون ریختند و به انبار زیر زمینی مرطوب منتقل کردند و در گونی‌ها به شکل نامطلوبی نگهداری کردند که موجب پراکندگی کتاب‌های اهدایی افراد مذکور و هم چنین نابودی تعدادی از آن‌ها شد.^[۲]

گنجی گزارشگر ویژه کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد مسئول تهیه مطالعه جامعی بر وضعیت حقوق اقتصادی، اجتماعی، و فرهنگی در کشورهای عضو سازمان ملل بود.^[۳]

منوچهر گنجی در سال ۱۳۵۵ در آخرین ترمیم کابینه امیرعباس هویدا به وزارت آموزش و پرورش ایران تعیین گردید. وی همچنین سرپرست وزارت فرهنگ و آموزش عالی هم بود که در این سمت تغییرات گسترده‌ای در سطح رؤسای دانشگاه‌ها به وجود آورد. منوچهر گنجی در سال ۱۳۵۷ دوران بحران در کابینه جعفر شریف‌امامی باز به وزارت آموزش و پرورش رسید.

وی پس از سقوط کابینهٔ شریف امامی از ایران خارج شد و سازمان درفش کاویانی را بنیاد نهاد.^[۴] گنجی در دهه ۱۹۸۰، رادیویی حامی دموکراسی، ضد جمهوری اسلامی و فارسی‌زبان را از پاریس اداره می‌کرد که بودجه آن را دولت‌های ریگان و بوش تأمین می‌کردند.^[۵] گنجی از مداخله مستقیم نظامی آمریکا برای تغییر رژیم در ایران دفاع می کند.^[۶]

پانویس[ویرایش]

↑ طلوعی، از فروغی تا فردوست، ۸۸.
↑ مصدق و مسایل حقوق و سیاست، ۳۰۴ و ۳۰۵ صص، ایرج افشار.
↑ Ganji, Manouchehr; UN. Commission on Human Rights. Special Rapporteur on the Question of the Realization of Economic, Social and Cultural Rights (1973-01-05). "The widening gap :" (به انگلیسی). {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
↑ طلوعی، از فروغی تا فردوست، ۸۹.
↑ Rozen، Laura (۲۰۰۵-۰۵-۲۲). «The Prince and the Dissident». The American Prospect (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۲-۰۳.
↑ Rahimi, Babak (2007-09-22). "Reading Legitimation Crisis in Tehran: Iran and the Future of Liberalism". Middle East Policy (به انگلیسی). 14 (3): 153–157.

منابع[ویرایش]

طلوعی، محمود. بازیگران عصر پهلوی از فروغی تا فردوست. ج. جلد دوم. تهران.

[1] طلوعی، از فروغی تا فردوست، ۸۸.

[2] مصدق و مسایل حقوق و سیاست، ۳۰۴ و ۳۰۵ صص، ایرج افشار.

[3] Ganji, Manouchehr; UN. Commission on Human Rights. Special Rapporteur on the Question of the Realization of Economic, Social and Cultural Rights (1973-01-05). "The widening gap :" (به انگلیسی). {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)

[4] طلوعی، از فروغی تا فردوست، ۸۹.

[5] Rozen، Laura (۲۰۰۵-۰۵-۲۲). «The Prince and the Dissident». The American Prospect (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۲-۰۳.

[6] Rahimi, Babak (2007-09-22). "Reading Legitimation Crisis in Tehran: Iran and the Future of Liberalism". Middle East Policy (به انگلیسی). 14 (3): 153–157.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

ن ب و وزیران آموزش و پرورش
وزارت آموزش و پرورش
دوران پهلوی	هادی هدایتی (۱۳۴۷–۱۳۴۳) فرخ‌رو پارسا (۱۳۵۴–۱۳۴۷) احمد هوشنگ شریفی (۱۳۵۵–۱۳۵۴) منوچهر گنجی (۱۳۵۷–۱۳۵۵) کمال حبیب‌اللهی* (۱۳۵۷) محمدرضا عاملی تهرانی (۱۳۵۷) محمدامین ریاحی (۱۳۵۷)
دوران جمهوری اسلامی	غلامحسین شکوهی (۱۳۵۸–۱۳۵۷) محمدعلی رجایی (۱۳۵۹–۱۳۵۸) ایرج شگرف نخعی* (۱۳۵۹) محمدجواد باهنر (۱۳۶۰–۱۳۵۹) ایرج شگرف نخعی* (۱۳۶۰) سید علی‌اکبر پرورش (۱۳۶۳–۱۳۶۰) محمدتقی مؤید* (۱۳۶۳) میرحسین موسوی* (۱۳۶۳) سید کاظم اکرمی (۱۳۶۷–۱۳۶۳) سید نعمت‌الله ابطحی* (۱۳۶۷) محمدعلی نجفی (۱۳۷۶–۱۳۶۷) حسین مظفر (۱۳۸۰–۱۳۷۶) مرتضی حاجی (۱۳۸۴–۱۳۸۰) علی‌اصغر فانی* (۱۳۸۴) محمود فرشیدی (۱۳۸۶–۱۳۸۴) علیرضا علی‌احمدی (۱۳۸۸–۱۳۸۶) سید رمضان محسن‌پور* (۱۳۸۸) حمیدرضا حاجی‌بابایی (۱۳۹۲–۱۳۸۸) علی‌اصغر فانی (۱۳۹۵–۱۳۹۲) سید محمد بطحایی* (۱۳۹۵) فخرالدین احمدی دانش‌آشتیانی (۱۳۹۶–۱۳۹۵) سید محمد بطحایی (۱۳۹۸–۱۳۹۶) سید جواد حسینی* (۱۳۹۸) محسن حاجی‌میرزایی (۱۴۰۰–۱۳۹۸) علیرضا کاظمی* (۱۴۰۰) یوسف نوری (۱۴۰۲–۱۴۰۰) رضامراد صحرایی (اکنون–۱۴۰۲)
*سرپرست

ن ب و وزیران علوم و آموزش عالی
وزارت علوم و آموزش عالی
مجید رهنما (۱۳۴۹–۱۳۴۶) حسین کاظم‌زاده (۱۳۵۲–۱۳۴۹) منوچهر شاهقلی (۱۳۵۳–۱۳۵۲) عبدالحسین سمیعی (۱۳۵۵–۱۳۵۳) قاسم معتمدی (۱۳۵۶–۱۳۵۵) منوچهر گنجی* (۱۳۵۷–۱۳۵۶) هوشنگ نهاوندی (۱۳۵۷) سید ابوالفضل قاضی (۱۳۵۷) کمال حبیب‌اللهی* (۱۳۵۷) شمس‌الدین مفیدی (۱۳۵۷)
* سرپرست