مطلوبیت ترتیبی
مطلوبیت ترتیبی روشی برای بیان مطلوبیت کالاها در اقتصاد است که در آن به جای تعیین مطلوبیت به صورت کمی یا عددی، به ترتیب ترجیحات مصرف‌کننده توجه می‌شود.[۱] از نظر طرفداران نظریهٔ مطلوبیت ترتیبی دانستن مطلوبیت اصلی (عددی) نه ممکن و نه لازم است و مطلوبیت ترتیبی به تنهایی برای بررسی رفتار مصرف‌کننده کافی است. به بیان دیگر مفهوم مطلوبیت ترتیبی بر دو اصل موضوعهٔ زیر استوار است:[۲]
- ممکن است بیان مطلوبیت به صورت کمی برای مصرف‌کننده ممکن نباشد با این وجود همیشه برای او ممکن خواهد بود بین دو کالا یکی را بر دیگری ترجیح دهد.
- مصرف‌کنندگان کالاهای مصرفی خود را بر اساس مطلوبیت ترتیبی آن‌ها برمی‌گزینند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- Dwivedi, D.N. (2002). Microeconomics: Theory And Applications (به انگلیسی). Pearson Education. Retrieved 2015-04-13.
- Dwivedi, D.N. Microeconomics, 2/e (به انگلیسی). Pearson Education India. Retrieved 2015-04-13.
 | این یک مقالهٔ خرد علم اقتصاد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |