مسکن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمایشگاه مسکن در فنلاند

مسکن به مکانی با امکانات مکفی برای اقامت گفته می‌شود که یک یا چند خانوار به عنوان خانمان از آن استفاده کنند. خانه، آپارتمان، خانه سیار و خانه شناور انواع مسکن هستند. با افزایش جمعیت جهان، تأمین مسکن به یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های اقتصادی-اجتماعی تبدیل شده‌است. بیشتر دولت‌ها دارای نهادی شبیه وزارت مسکن هستند و تلاش می‌کنند از طریق وام مسکن به تأمین مسکن برای شهروندان بپردازند.[۱]

تأثیر بر سلامتی[ویرایش]

خانه های ویلایی مسکونی شهرک نمک آبرود، در استان مازندران، ایران

مسکن به عنوان یک تعیین کننده اجتماعی در سلامت شناخته می شود. کمبود مسکن یا مسکن بی‌کیفیت می‌تواند بر سلامت جسمی و روانی افراد تأثیر منفی بگذارد. ویژگی‌های مسکن که بر سلامت جسمی تأثیر منفی می گذارد شامل نم، قارچ، گرمایش ناکافی و ازدحام بیش از حد است.[۲] مسکن می‌تواند از طریق قرار گرفتن در معرض عوامل تشدیدکننده آسم یا سرب ، و از طریق صدمات ناشی از کمبودهای ساختاری بر سلامت کودکان تأثیر بگذارد (به عنوان مثال کمبود محافظ پنجره یا پوشش رادیاتور).[۳]

مسکن کوچک‌مقیاس[ویرایش]

تأمین «مسکن مناسب» بسته به شرایط بازار مسکن، وضعیت اقتصاد کلان، تحولات جمعیتی و میزان نیاز به مسکن، رویکرد حاکم بر دولت‌ها و ظرفیت درونی آنها متفاوت می‌باشد.[۴]

طبق اصل سی‌و‌یکم قانون اساسی، داشتن‏ مسکن‏ متناسب‏ با نیاز، حق‏ هر فرد و خانواده‏ ایرانی‏ است‏.[۵]

«مسکن کوچک‌مقیاس» تلاشی برای خانه‌دار کردن طیف وسیع‌تری از جامعه بوده و شامل فضایی با حداقل امکانات و شرایط مناسب زیستی-سکونتی جهت رشد مادی و معنوی ساکنان است.[۶] همچنین مسکن کوچک‌مقیاس به معنای کوچکی اندازه‌ی فضای زیست با رعایت استانداردها و باکیفیت است و لزوما سعی در کاهش هزینه یا کیفیت (همانند مسکن حداقل) ندارد. آنچه خانه‌های کوچک را قابل سکونت می‌نماید، کیفیتی است که معمولا با واژگان کارا، جادار، بزرگ و دلباز توصیف می‌شود. در حال حاضر برخلاف موانع و چالش‌ها، این واحدها در کلان‌شهرهای کشورهایی مانند آمریکا، فرانسه، آلمان و انگلستان مورد پذیرش جوانان و سالمندان جامعه قرار گرفته و جایگاه مناسبی را در بازار عرضه و تقاضای مسکن دارند.[۷]

عوامل مؤثر بر کیفیت واحدهای آپارتمانی کوچک مقیاس[ویرایش]

·        مقرون‌به‌صرفه بودن

·        محیط پیرامون و دسترسی

·        جایگاه معماری و خلاقیت

·        امنیت (فیزیکی و روانی)

·        تعداد همسایگان

·        نیازهای ساکنین و هنجارهای فضایی جامعه

·        سطح دانش عمومی و تخصصی

·        قوانین و ضوابط

·        بهره‌وری انرژی و محیط‌زیست (فضای سبز)[۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مسکن
  2. Rolfe, Steve; Garnham, Lisa; Godwin, Jon; Anderson, Isobel; Seaman, Pete; Donaldson, Cam (2020). "Housing as a social determinant of health and wellbeing: Developing an empirically-informed realist theoretical framework". BMC Public Health. 20 (1): 1138. doi:10.1186/s12889-020-09224-0. PMC 7370492. PMID 32689966.
  3. Dunn, James R. (2020). "Housing and Healthy Child Development: Known and Potential Impacts of Interventions". Annual Review of Public Health. 41: 381–396. doi:10.1146/annurev-publhealth-040119-094050. PMID 31874071.
  4. «بررسی تحولات سیاست‌گذاری رفاهی مسکن در ایران (1358-1392)».
  5. «مرکز پژوهشها - قانون‏ اساسی‏ جمهوری اسلامی ایران». web.archive.org. ۲۰۱۷-۰۸-۰۴. بایگانی‌شده از اصلی در ۴ اوت ۲۰۱۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۲۲.
  6. «شناسایی اولویت های کوچک سازی مسکن به منظور بهبود کیفیت کالبدی محلات حاشیه نشین شهر مشهد. مسکن و محیط روستا». www.sid.ir. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۱۲-۲۳.
  7. ۷٫۰ ۷٫۱ "Magiran | مدل ارزیابانه از عوامل اثرگذار و اثرپذیر بر کیفیت واحدهای آپارتمانی کوچک مقیاس در کلانشهرها". نشریه معماری و شهرسازی پایدار. 9 (1): 131–149.