مرده‌زایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مرده‌زایی
تشخیص احتمال مرده‌زایی معمولاً با استفاده از سونوگرافی انجام می گیرد
تخصصپزشکی کودکان، پزشکی زایمان ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰P95
مدلاین پلاس002304
ئی‌مدیسینفهرست موضوعی
سمپD050497

مرده‌زایی (انگلیسی: Stillbirth) به مرگ نوزاد جنین بعد از هفته بیستم بارداری گفته می‌شود[۱]. در این حالت ممکن است به عمل سزارین نیاز شود. اکثر مرده‌زایی‌ها در انتهای دوره بارداری رخ می دهند و در اغلب موارد علت اصلی آن مشخص نیست.[۱] مرده‌زایی را نباید با سقط خودبه‌خودی، که از دست دادن زودرس نوزاد است، اشتباه گرفت.

از عوامل مرده‌زایی می توان به عفونت باکتریایی، بیماری مادرزادی، ناهنجاری‌های کروموزوم، دیابت مادرزادی، فشار خون بالا (پره‌اکلامپسی)، *استفاده مادر از مواد روان‌گردان (مانند الکل، نیکوتین و ...) یا داروی شیمیایی، دکولمان جفت، تروما، مسمومیت پرتوی، بریدن آلت زنانه[۲] و به مشکل برخوردن بند ناف[۳] اشاره داشت.

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Robinson, GE (January 2014). "Pregnancy loss". Best practice & research. Clinical obstetrics & gynaecology. 28 (1): 169–78. PMID 24047642.
  2. "Female genital mutilation and obstetric outcome: WHO collaborative prospective study in six African countries" Retrieved on 2012-2-22
  3. Jason H. Collins, M.D.; Charles L. Collins, M.D.; Candace C. Collins, M.D., Silent Risk: Issues About the Human Umbilical Cord (PDF), archived from the original (PDF) on 19 March 2009, retrieved 2009-03-17