محمدرضا اصفهانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

محمدرضا اصفهانی معروف به کَر از خوشنویسان و شکسته‌نویسان قرن دوازدهم هجری است.[۱]

محمدرضا اصفهانی از معاصرین و شاگردان عبدالمجید درویش بوده و در دستگاه اسماعیل سلطان خبوشانی سمت کتابت داشته و کتابهای بسیاری از جمله شاهنامه فردوسی را برای او نوشته‌است. سال وفات او به درستی معلوم نیست اما قطعاتی از او باقی مانده که مربوط به سال ۱۱۹۵ هجری می‌باشد.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. فضایلی ص ۶۲۱
  2. استادان خط نستعلیق در اصفهان

منابع[ویرایش]