مارک سنفورد

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Mark Sanford
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده
از کارولینای جنوبی حوزهٔ اول
دوره مسئولیت
۷ مه ۲۰۱۳ – ۲۰۱۹
پس ازتیم اسکات
دوره مسئولیت
۳ ژانویه ۱۹۹۵ – ۳ ژانویه ۲۰۰۱
پس ازArthur Ravenel, Jr.
پیش ازHenry E. Brown, Jr.
115th فرماندار کارولینای جنوبی
دوره مسئولیت
۱۵ ژانویه ۲۰۰۳ – ۱۲ ژانویه ۲۰۱۱
معاونAndré Bauer
پس ازJim Hodges
پیش ازنیکی هیلی
اطلاعات شخصی
زاده
Marshall Clement Sanford, Jr.

۲۸ مهٔ ۱۹۶۰ ‏(۶۳ سال)
فورت لادردیل، فلوریدا
حزب سیاسیجمهوری‌خواه
همسر(ان)Jenny Sullivan
(۱۹۸۹–۲۰۱۰; طلاق)
فرزندان۴
اقامتگاهچارلستون، کارولینای جنوبی
محل تحصیلFurman University
University of Virginia
تخصصمعاملات املاک
امضا
وبگاه
خدمات نظامی
وفاداری ایالات متحده آمریکا
خدمت/شاخهAir Force Reserve Command emblem U.S. Air Force Reserve
سال‌های خدمت2003–present
درجه Captain
یگان315th Airlift Wing
315th Aeromedical Evacuation Squadron
پایگاه شکاری چارلستن

مارک سنفورد (به انگلیسی: Mark Sanford) سیاستمدار آمریکایی و عضو حزب جمهوری‌خواه است. او از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۹ نمایندهٔ حوزه انتخابیه اول کارولینای جنوبی از حزب جمهوری‌خواه ایالات متحده آمریکا در مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا بود تا این که در رقابت‌های مقدماتی حزب جمهوریخواه برای کنگره از رقیبی که مورد حمایت رئیس جمهور دونالد ترامپ قرار گرفته بود شکست خود.[۱] او پیشتر از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۱ نمایندگی همین حوزه را بر عهده داشت. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۱۱ سنفورد فرماندار کارولینای جنوبی بود.

در ژوئن ۲۰۰۹، سنفورد که فرماندار بود علناً فاش کرد با زنی آرژانتینی به نام ماریا بلن چاپور رابطه داشته‌است که منجر به اعلام عدم رضایت رسمی مجمع عمومی کارولینای جنوبی از او و استعفای وی از انجمن فرمانداران جمهوریخواه شد، هرچند او از فرمانداری استعفا نداد.

او در دورهٔ نمایندگی از سوی مؤسسه کیتو به عنوان محافظه کارترین نماینده از لحاظ محافظه کاری مالی معرفی شد. او به سبب تلاش‌هایش برای کاستن از هزینه‌های دولت و کاستن از کسری بودجهٔ ملی مورد تقدیر قرار گرفت. او به خاطر روحیهٔ مستقل خود معروف بوده‌است. مثلاً بارها او به قوانینی که با موافقت همگی نمایندگان همراه بود تنها رای مخالف را می‌داد. او در وفا به قولش مبنی بر تصدی حداکثر سه دوره نمایندگی، در سال ۲۰۰۱ کاندید نشد.

سنفورد در سال ۲۰۰۱

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Members of the United States Congress" (به انگلیسی). GovTrack. Archived from the original on 11 April 2017. Retrieved 12 July 2013.