لعنت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

لعنت یا لعن (به عربی: لَعْنَة) در اصل به معنی راندن است و در ادیان ابراهیمی به معنی دور شدن یا دور کردن بنده از رحمت خداوند یا قرار گرفتن در معرض عذاب الهی است.[۱] ضد آن سلام و صلاة است که به معانی درود و نیایش می‌باشند.

لعن انسان‌ها به معنای تقاضای قطع رحمت از درگاه خداوند برای طرف مقابل است. اما لعن به معنای محروم شدن از رحمت، لطف و برکات خداوند در دنیا و آخرت است. البته، باید توجّه داشت لعن الهی به این معنی نیست که خداوند در قالب الفاظ و به کار بردن لفظ لعن به اراده لعنت می­­پردازد؛ بلکه به مفهوم فعل طردی خدا، و به معنای دور ساختن ملعونان از رحمت خویش است که ملعون بر اثر آن، از رحمت الهی محروم می‌شود.[۲]

انواع لعنت کردن[ویرایش]

برای شخصان مشرور یا شیطانی به چند طریق لعنت می‌شوند.

گویش معنی
لَعَنَهُ ٱللَّٰهُ (مفرد مذکر) خدا لعنتش کند
لَعَنَهَا ٱللَّٰهُ (مفرد مؤنث)
لَعَنَهُمَا ٱللَّٰهُ (جمع دوگانه) خدا لعنتشان کند
لَعَنَهُمُ ٱللَّٰهُ (جمع مذکر)
لَعَنَهُنَّ ٱللَّٰهُ (جمع مؤنث)
عَلَيْهِ ٱللَّعْنَةُ (مفرد مذکر) بر او لعنت
عَلَيْهَا ٱللَّعْنَةُ (مفرد مؤنث)
عَلَيْهِمَا ٱللَّعْنَةُ (جمع دوگانه) بر آنان لعنت
عَلَيْهِمُ ٱللَّعْنَةُ (جمع مذکر)
عَلَيْهِنَّ ٱللَّعْنَةُ (جمع مؤنث)
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِ (مفرد مذکر) لعنتِ خدا بر او
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهَا (مفرد مؤنث)
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِمَا (جمع دوگانه) لعنتِ خدا بر آنان
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِم (جمع مذکر)
لَعْنَةُ ٱللَّٰهِ عَلَيْهِنَّ (جمع مؤنث)

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. لغت‌نامه دهخدا
  2. «شناختی نو از اسباب و پیامدهای لعن الهی در قرآن | معارف نت». معارف نت. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ ژوئن ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۸-۰۷-۲۷.