قهرمان (داستان)
قهرمان، قهرمان اصلی[۱] یا پروتاگونیست (به یونانی: πρωταγωνιστής) شخصیت اصلی نمایش در آثار کلاسیک یونان است که همراه با شخصیت مقابل یا آنتاگونیست (Antagonist) (ضدقهرمان/ هماورد) در بطن درگیری و کشمکش قرار میگیرد. پروتاگونیست در یونان باستان به سخنگوی اصلی در مجادله یا مباحثه گفته می‌شد.[۲]
پروتاگونیست به معنی قهرمان، شخصیت برجسته، شخصیت اصلی، شخصیت مرکزی، شخصیت محوری، رهبر، سخنگو در نمایش و داستان آمده‌است.[۳] در تراژدی که مضمون بسیاری از نمایشنامه‌هاست، یک یا دو شخصیت از جهت بزرگی روح، زایش، غرور، عشق و شجاعت تفاوتی آشکار با دیگر افراد نمایش دارند. نگاه آن‌ها به زندگی و عشق با دیگران تفاوت دارد. آن‌ها با مصلحت و بده‌بستان‌های عشق مبتذل فاصله گرفته‌اند و خود را از پیرایه‌های زندگی روزمره رهانیده‌اند و همیشه بر اثر خشم، کینه و حسادت دیگران به آن‌ها و ناسازگاری‌شان با حقارت به خاک افتاده‌اند. سهراب، هملت، سیاوش، رومئو و بسیار دیگر از قهرمانان نمایشنامه‌های بزرگ از آن شمارند. قهرمان این‌گونه از نمایش که برگرفته از زندگی، عشق و مرگ مردم است، قهرمان اصلی نامیده می‌شود.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «قهرمان اصلی» [هنرهای نمایشی] هم‌ارزِ «protagonist»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر ششم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۸۵-۶ (ذیل سرواژهٔ قهرمان اصلی)
- ↑ گذرآبادی، محمد صفحه ۷۰
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ پروتاگونیست چه کسی است؟، نشریهٔ فرهنگ و هنر٬نمایش٬مرداد۱۳۸۰- شماره ۴۲.
منابع[ویرایش]
- گذرآبادی، محمد (۱۳۹۳)، فرهنگ فیلمنامه، تهران: بنیاد سینمایی فارابی، ص. ۴۵۵، شابک ۹۷۸۹۶۴۲۷۳۹۳۲۵
