قطعنامه شورای امنیت

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
قطعنامه‌های شورای امنیت
۱ تا ۱۰۰ (۱۹۴۶–۱۹۵۳)
۱۰۱ تا ۲۰۰ (۱۹۵۳–۱۹۶۵)
۲۰۱ تا ۳۰۰ (۱۹۶۵–۱۹۷۱)
۳۰۱ تا ۴۰۰ (۱۹۷۱–۱۹۷۶)
۴۰۱ تا ۵۰۰ (۱۹۷۶–۱۹۸۲)
۵۰۱ تا ۶۰۰ (۱۹۸۲–۱۹۸۷)
۶۰۱ تا ۷۰۰ (۱۹۸۷–۱۹۹۱)
۷۰۱ تا ۸۰۰ (۱۹۹۱–۱۹۹۳)
۸۰۱ تا ۹۰۰ (۱۹۹۳–۱۹۹۴)
۹۰۱ تا ۱۰۰۰ (۱۹۹۴–۱۹۹۵)
۱۰۰۱ تا ۱۱۰۰ (۱۹۹۵–۱۹۹۷)
۱۱۰۱ تا ۱۲۰۰ (۱۹۹۷–۱۹۹۸)
۱۲۰۱ تا ۱۳۰۰ (۱۹۹۸–۲۰۰۰)
۱۳۰۱ تا ۱۴۰۰ (۲۰۰۰–۲۰۰۲)
۱۴۰۱ تا ۱۵۰۰ (۲۰۰۲–۲۰۰۳)
۱۵۰۱ تا ۱۶۰۰ (۲۰۰۳–۲۰۰۵)
۱۶۰۱ تا ۱۷۰۰ (۲۰۰۵–۲۰۰۶)
۱۷۰۱ تا ۱۸۰۰ (۲۰۰۶–۲۰۰۸)
۱۸۰۱ تا ۱۹۰۰ (۲۰۰۸–۲۰۰۹)
۱۹۰۱ تا ۲۰۰۰ (۲۰۰۹–۲۰۱۱)
۲۰۰۱ تا ۲۱۰۰ (۲۰۱۱–۲۰۱۳)
۲۱۰۱ تا ۲۲۰۰ (۲۰۱۳–۲۰۱۵)
۲۲۰۱ تا ۲۳۰۰ (۲۰۱۵–۲۰۱۶)
۲۳۰۱ تا ۲۴۰۰ (۲۰۱۶–۲۰۱۸)
۲۲۰۱ تا ۲۳۰۰ (۲۰۱۸–تاکنون)

قطعنامه شورای امنیت، حاصل تصمیمات شورای امنیت سازمان ملل متحد، بعد از تبادل نظر در خصوص موضوعات مورد بحث، است. برای پذیرش یک قطعنامه باید دست کم ۹ عضو از پانزده عضو شورای امنیت به آن رأی مثبت دهند و هیچ‌یک از اعضای دائم به آن رأی مخالف ندهند.

۱ تا ۵۰۰[ویرایش]

۱ تا ۱۰۰[ویرایش]

۱۰۱ تا ۲۰۰[ویرایش]

  • قطعنامه ۱۸۱ موسوم به «طرح تقسیم». در مورد تقسیم سرزمین فلسطین میان فلسطینیان و مهاجران یهودی.

۲۰۱ تا ۳۰۰[ویرایش]

۳۰۱ تا ۴۰۰[ویرایش]

۴۰۱ تا ۵۰۰[ویرایش]

۵۰۱ تا ۱۰۰۰[ویرایش]

۱۰۰۱ تا ۱۵۰۰[ویرایش]

۱۵۰۱ تا ۲۰۰۰[ویرایش]

۲۰۰۱ تا ۲۵۰۰[ویرایش]

منابع[ویرایش]