قرارداد آتی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
روند تکامل دادوستدهای آتی، با گذشت زمان

قرارداد آینده (به انگلیسی: Futures Contract) یا قرارداد آتی، در دانش مالی و اقتصاد، نوعی ابزار مشتقه است، که قابلیت خرید و فروش (مبادله) در بازارهای مالی را دارا می‌باشد.[۱] در این قرارداد بر پایه عقد صلح، یک طرف (فروشنده) توافق می‌کند که در سر رسید معین، مقدار مشخصی از کالا را در عوض قیمتی که اکنون تعیین می‌کنند، به طرف دیگر معامله آتی (خریدار) تحویل دهد.[۲]

قراردادهای آتی برای نخستین بار بر پایهٔ محصولات کشاورزی و بعدها بر پایهٔ منابع و مخازن طبیعی زیرزمینی مانند نفت خام و گاز طبیعی معامله می‌شدند. قراردادهای آتی بطور رسمی در سال ۱۹۷۲ وارد بازارهای مالی بین‌المللی شدند. در سالهای اخیر قراداد بر پایه‌های دیگر مانند ارز، نرخ بهره و یا شاخص‌های بازار سهام، بسیار متداول شده‌اند و امروزه نقش مهمی در کنترل ریسک‌های موجود در بازارهای مالی و اقتصادی ایفا می‌کنند.

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۶ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۲ اوت ۲۰۱۲.
  2. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۷ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۲ اوت ۲۰۱۲.