فقه‌اللغه ایرانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از فقه اللغه ایرانی)

فقه‌اللغهٔ ایرانی یا تاریخ فقه‌اللغهٔ ایرانی دائرةالمعارف معروفی است در زمینهٔ زبانشناسی، ادبیات و هنر ایرانی که توسط برخی از دانشمندان کشور آلمان از جمله گایگر، گلدنر، نلدکه، اشپیگل، فردیناند یوستی، مارکوارت و بارتولومه و دیگران نوشته شده‌است.[۱]

پانویس[ویرایش]

منبع[ویرایش]

  • «اخبار دانشکده ادبیات هفته ایران و آلمان». مجلهٔ میان رشته‌ای. تهران (۵۳). ۱۳۴۵.