فرانسه نو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقشهٔ فرانسهٔ نو و بخش‌بندی‌اش پیرامون ۱۷۵۰ میلادی

فرانسهٔ نو (به فرانسوی: Nouvelle-France) نام مستعمره پیشین فرانسه در آمریکای شمالی است. این مستعمره با کشف رود سنت لورنس از سوی ژاک کارتیه در ۱۵۴۳ برپاشده و با واگذاریش به انگلستان و اسپانیا در ۱۷۶۳ به پایان راه رسید. فرانسهٔ نو در نقطهٔ اوجش در ۱۷۱۲ از نیوفاندلند تا رشته‌کوه راکی و از خلیج هادسن تا خلیج مکزیک کشیده می‌شد.

در آینده فرانسهٔ نو به پنج بخش با ادارهٔ جداگانه تقسیم شد. پس از پیمان اوترخت فرانسه از مستعمره‌هایش چشم پوشید و مستعمرهٔ ایل رویال را پایه نهاد.

مرکز این مستعمره کبک بود. زبان رسمی آن هم فرانسوی و کیش مستعمره‌نشینان مسیحیت کاتولیک بود.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

Wikipedia contributors, "New France," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=New_France&oldid=305236783 (accessed July 31, 2009).