فاطمه نیشابوری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فاطمه نیشابوری از زنان صوفی و عارف ایرانی قرن سوم هجری اهل خراسان نیشابور بود. او معاصر با ذوالنون مصری و یزید بسطامی بوده‌است. از زندگی او اطلاعات زیادی در دست نیست.

ابویزید بسطامی او را ستایش کرده و ذوالنون مصری او را «استاذ» خود و از «اولیاالله» خوانده. عبدالرحمن جامی از قول بایزید بسطامی دربارهٔ او چنین می‌نویسد:

در عمر خود یک مرد و یک زن دیدم، آن زن فاطمهٔ نیشابوریه بود. از هیچ مقام وی را خبر نکردم که آن چیز وی را عیان نبود.

او در سال ۳۲۳ هجری درگذشت.

منابع[ویرایش]

  • النجوم الزاهره ۲/۲۳۸
  • تذکره‌الاولیا، ص۳۴۹
  • جامع کرامات اولیا نبهانی. ج۲/۳۵۷
  • خزینه الاصفیا ص۴۱۵
  • صفه الصفوه ۴/۱۲۳–۱۲۴
  • طبقات شعرانی، ۱/۶۶
  • کشف‌المحجوب، ص۱۴۹
  • نفحات الانس ص۶۱۹