غیاث‌الدین خواندمیر

غیاث‌الدین خواندمیر
زادهٔ	ح. ۱۴۷۵ هرات, خراسان (اکنون در افغانستان)
درگذشت	۱۵۳۴/۳۷ مدفون در دهلی نو، هند
دوره	قرون وسطی
حیطه	محقق اسلامی

غیاث‌الدین خواندمیر (۸۸۰–۹۴۲ یا ۹۴۳ ه‍. ق) تاریخ‌نگار قرن دهم هجری است.

غیاث‌الدین بن همام‌الدین ملقب به خواندمیر نوادهٔ دختری میرخواند تاریخ‌نگار قرن نهم هجری و نویسندهٔ روضةالصفا است. ظاهراً در هرات به دنیا آمد. در جوانی به دربار سلطان حسین بایقرا راه یافت و مورد توجه و محبت امیر علیشیر نوایی قرار گرفت و مدتی عهده‌دار وزارت بدیع‌الزمان میرزا پسر سلطان حسین بود. در سال ۹۳۵ به هندوستان سفر کرد و در آنجا به خدمت بابر پیوست و پس از وفات او در خدمت پسرش همایون بود. در هندوستان درگذشت و بنا به وصیتش در دهلی نزدیک قبر نظام‌الدین اولیاء و امیرخسرو دهلوی دفن شد.

خواندمیر نویسنده‌ای پرکار و صاحب آثار متعدد است. نخستین اثر او خلاصةالاخبار، و بزرگترین و مهم‌ترین اثر او حبیب‌السیر است. از دیگر آثار او دستور الوزرا، آثار الملوک و الانبیا، منتخب تاریخ وصاف و تکملهٔ روضةالصفا است.

آثار

• مآثر الملوک
• روضةالصفا فی سیرة الانبیاء و الملوک و الخلفاء

منابع

• ذبیح‌الله صفا، تاریخ ادبیات در ایران، جلد ۴

• دائرةالمعارف فارسی (به سرپرستی غلامحسین مصاحب)