غرور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

غرور به حالت و احساسی گفته می‌شود که در آن شخص برای خود ارزشِ بسیار زیادی قائل است و در برابرِ تواضع و نیستی به‌کار می‌رود. درموارد حاد غرور، شخص از همه کس و همه چیز خود را بالاتر می‌داند. همچنین شخص می‌تواند نسبت به کسی یا گروهی یا ملتی یا چیزی خاص، غرور کند.

غرور در مسیحیت به‌عنوانِ یکی از گناهان هفتگانه شمرده می‌شود. خودبزرگ‌بینی و دیگرکوچک‌جلوه‌دهی نیز جزوِ غرور یا بر اثرِ آن است.

در اسلام و در قرآن، تکبر و غرور مذموم دانسته شده است:

«کسانی که در آیات خداوند بدون دلیلی که برای آنها آمده باشد ستیزه جویی می‌کنند، در سینه هایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به خواسته خود نخواهند رسید، پس به خدا پناه بر که او شنوا و بیناست.» [۱]

غرور به معنی فریفتن، بیهوده امیدوار کردن کسی را. (منتهی الارب)

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. غافر/سوره۴۰، آیه۵۶