عبدالحی منشی استرآبادی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عبدالحی منشی استرآبادی (درگذشته ۹۰۷ قمری) از خوشنویسان پرآوازه سده نهم هجری است که در خط تعلیق شهرت پیدا کرد و برخی او را واضع این خط می‌دانند.

عبدالحی در زمان سلطان ابوسعید گورکانی می‌زیست و منشی دربار وی بود. او مدتی هم در دربار اوزون حسن و سلطان یعقوب آق قویونلو به‌کار انشاء مشغول بود.[۱]

وی در تبریز درگذشت و در آرامگاهی مشهور به عبدالحیه دفن شد.

شاگردان و اساتید[ویرایش]

عبدالحی منشی استرآبادی از شاگردان جعفر تبریزی معروف به جعفر بایسنقری بود.[۲]

شاگردان معروف او حاج علی منشی استرآبادی، خواجه‌ خان طغرائی قزوینی، شیخ محمد تمیمی و میرمحمد منشی قمی هستند.

آثار[ویرایش]

از آثار عبدالحی منشی استرآبادی چند قطعه در کتابخانهٔ توپ قاپی سرای ترکیه موجود است که بیشتر به خط تعلیق و برخی به خط توقیع است و یکی از آنها تاریخ ۸۷۰ ه‍.ق دارد.


پانویس[ویرایش]

  1. دهخدا. علی اکبر
  2. فضایلی، ص ۳۲۵ـ۳۲۶

منابع[ویرایش]

  • فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش. ص ۴۰۷
  • لغت‌نامه دهخدا. ذیل عبدالحی. به نقل از از حبیب السیر ج ۴ چ دوم ص ۱۰۸