عبدالباقی تبریزی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک تابلوی خوشنویسی به امضای عبدالباقی مربوط به دوره صفوی

عبدالباقی تبریزی از کتیبه‌نویسان زبردست دوره صفوی و اساتید مسلم خوشنویسی در قرن یازدهم[۱] به‌ویژه در خطوط ثلث، نسخ و رقاع است.

او از خوشنویسان صاحب نام دوره شاه عباس کبیر بود. او در خطوط ثلث، نسخ و رقاع از شاگردان علاءالدین تبریزی بود و از اساتید مسلم به شمار می‌رود.[۲] همچنین او را از جمله شاگردان علیرضا عباسی دانسته‌اند.

عبدالباقی تبریزی بعضی از کتیبه‌های مسجد امام (مسجد شاه یا مسجد سلطانی) اصفهان را به امر شاه عباس نوشت[۲] که هنوز باقیست. گفته می‌شود شاه عباس به همین منظور او را از بغداد به اصفهان فراخواند.

عبدالباقی در سال ۱۰۳۹ هجری قمری بدرود حیات گفته است.[۲]

پانویس[ویرایش]

  1. فضایلی ص۳۴۸ و۳۴۹
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ پیدایش و سیر تحول هنر خط، ص ۸۱

منابع[ویرایش]

  • فضایلی، حبیب‌الله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش. ص ۲۴۴، ۳۴۸ و ۳۴۹
  • به‌کوشش: یساولی، جواد. پیدایش و سیر تحول هنر خط. انتشارت یساولی، چاپ دوم ۱۳۶۰ش. ص ۸۱