طواف

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مسلمانان درحال طواف به دور کعبه

دومین مرحله از عمره تمتع مربوط به اعمال حج، طواف است. کسی که برای انجام عمره تمتّع، مُحرم شده و وارد مکّه می‌شود، باید به نیّت طواف، هفت مرتبه به دور خانه کعبه که در مسجدالحرام است بگردد.

احکام و شرایط طواف[ویرایش]

  1. طواف را باید از مقابل گوشه ای از کعبه که حَجرُالاْسْوَد[پاورقی ۱] آنجا است آغاز کند و در همان‌جا به پایان ببرد.[پاورقی ۲][۱]
  2. طواف واجب، باید حتماً ۷ دور کامل باشد، اگر کمتر یا بیشتر بشود، طواف باطل است
  3. خانه کعبه، در حال طواف باید در طرف چپ طواف‌کننده باشد، بنابراین اگر در حال حرکت رو به کعبه باشد، یا عقب عقب برود صحیح نیست.
  4. طواف‌کننده باید همانطوری که همه مسلمانان طواف می‌کنند (بدون دقّتهای اهل وسوسه) طواف را از مقابل حجرالاسود شروع کند و ادامه دهد و ایستادن مقابل حجرالاسود در هر دور لازم نیست.
  5. طواف‌کننده باید به دور «حِجْرِ اسماعیل»[پاورقی ۳] هم بگردد، یعنی در هنگام طواف، داخل «حِجر» نرود.[۲]
  6. برای اندازه حرکت در زمان طواف کردن حدی وجود ندارد و تا هر جای مسجد الحرام که طواف در آن طواف کعبه صدق کند، طواف درست است اما مستحب است که اگر اضطرار و ازدحام نباشد در بین کعبه و مقام ابراهیم انجام دهد.
  7. اگر انسان بر اثر بیماری یا پیری یا زیادی جمعیّت نتواند در این محدوده طواف کند، طواف در خارج این حد اشکال ندارد.
  8. طواف‌کننده باید با طهارت طواف کند یعنی با وضو باشد و غسلی برعهده او نباشد و نیز بدن و لباس وی پاک باشد، همانگونه که نماز می‌خواند.

پانویس[ویرایش]

  1. سنگی است بیضی شکل و سیاه رنگ، که در گوشه شرقی دیوار کعبه، با ارتفاع ۵٫۱ متر از سطح مسجد نصب شده‌است.
  2. هم‌اکنون از مقابل حجرالاسود تا آخر صحن مسجدالحرام خط سیاهی کشیده شده‌است که افراد می‌توانند هنگام رسیدن به همان خط، طواف را آغاز و به همان‌جا ختم کنند.
  3. حجر اسماعیل: فضایی است بین کعبه و دیواری نیم دایره به عرض حدود ۱۰ متر که از زاویه شمالی تا زاویه غربی کعبه امتداد دارد. هرگاه باران بر بام کعبه ببارد، از ناودان رحمت در این فضا می‌ریزد، اینجا مدفن حضرت اسماعیل و مادرش هاجر و پیامبران بسیاری می‌باشد.

منابع[ویرایش]

  1. شیخ مفید، محمد بن محمد؛ المقنعه، تحقیق مؤسسه نشر اسلامی، قم، مؤسسه نشر اسلامی، 1410ق، چاپ دوم، ص400 و نجفی، محمدحسن، جواهر الکلام، تحقیق، عباس قوچانی، طهران، دارالکتب الاسلامیه، 1365ش، ج19، ص287.
  2. رجوع کنید به بحرانی، ج16، ص104ـ105، 108