فرقه مولویه
فرقه مولویه یا طریقت مولویه یا مولویه، یکی از طریقههای تصوف اهل سنت است که پس از درگذشت مولوی به وسیلهٔ فرزند او سلطان ولد، پسر وی، اولو عارف چلپی و پیروان مولوی شکل گرفت و در آسیای صغیر گسترش یافت. آنچه از آداب طریقت مولویه بیشتر شناخته شده، سماع درویشهای مولویه است که اکنون نیز در قونیه اجرا میشود.
منظور از بنای مولویه این بود که آنجا به حالت یک مدرسه یا مرکزی مثل علوم دانشگاهی قدیم باشد تا افکار مولانا از بین نرود و نسل به نسل این آرا و اندیشه انتقال پیدا کند.
اولین مدرسه در شهر قونیه یا آناتولی تأسیس شد. بهاء ولد ریاست اولیه این مرکز را بر عهده داشتند و بعد به پسرشان نسل به نسل رسید. بعد از تغییر حکومت در سال ۱۹۲۵ در ترکیه، مولویخانهها و تکیهها بسته شدند. در آن زمان ریاست و شیخی مرکز با عبدالحلیم چلپی بود.
نزدیکترین مولوی خانه در ترکیه مولویخانه حلب در شهر حلب بود که باقر چلپی ریاست و شیخی مولوی خانه را عهدهدار بودند. بعد از باقر چلپی به جلال الدین باقر چلبی ریاست و شیخی مولوی خانه حلب رسید و بعد از وی یگانه پسرش فاروق همدم چلبی بزرگ معنوی محسوب میشوند. از زمان بسته شدن مولویخانهها در حلب سمتها از رسمی به معنوی تغییر یافت.
با روی کار آمدن دولت اسلام گرای اردوغان بیشتر محدودیتهای طریقه مولویه عملاً از میان رفت و سفارت ترکیه در تهران کتابخانه خود را به نام گولپینارلی نام گذاری کرد و از اسین چلبی نواده مولوی برای افتتاح آن دعوت کرد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- http://www.persianv.com/view/003527.php
- عبدالباقی گولپینارلی، مولویه بعد از مولانا، ترجمه توفیق سبحانی، تهران، ۱۳۶۶