طاعون عمواس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

طاعون عمواس طاعونی است که در زمان خلافت عمر بن خطاب سال ۱۸ هـ بعد از تصرف اورشلیم توسط مسلمانان، بین آن‌ها شیوع پیدا کرد و منجر به کشته‌شدن تعداد زیای از مسلمانان و صحابه محمد شد.

دلیل نام‌گذاری این طاعون به عمواس به نام روستایی کوچک به نام عمواس باز می‌گردد که بین رمله و بیت‌المقدس واقع و جرقهٔ ابتدایی طاعون در این روستا زده شده بود.

واقدی کشته شدگان این طاعون را بیست و پنج هزار نفر مسلمانان نوشته است که در اثر این طاعون مسلمانان سرشناس در آن زمان، همانند ابوعبیده جراح، معاذ بن جبل، یزید پسر ابی‌سفیان و سهیل بن عمرو و شرحبیل بن حسنه مردند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. تاریخ خلفا،نوشته رسول جعفریان،چاپ شانزدهم، فصل ادامه فتوحات در شام و مصر،ص ۱۱۳