شیوه ایولیایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ستون ایولیایی در موزه ملی باردو، تونس.

شیوه ایولیایی (به انگلیسی: Aeolic order) یا ستون ایولیایی شیوه‌ای اولیه از معماری کلاسیک یونانی و رومی بود. این شیوه در شمال غربی آسیای کوچک رشد یافت اما در برخی پرستشگاه‌های سیسیل و اسرائیل باستان نیز دیده می‌شود.

این شیوه که منسوب به ایولیّه، واقع در ساحل جنوب غربی آسیای کوچک است شیوه‌ای غیر اصیل و مشتق از شیوه رسمی ایونیایی و احیاناً اختلاط یافته با معماری سوریه است، با سرستونی حاصل از دو طوماری رودررو، و میله‌ستونی نسبتاً باریک و بلند. این سرستون ایولیایی گاهی نیز با شکل برگ‌هایی دراز و نوک تیز آرایش می یافته است. به هر حال ستون ایولیایی، که در سده ششم پیش از میلاد برای مدتی کوتاه اندک رواجی یافت، رسمیت و دوامی پیدا نکرد و در پایان دوران باستان از رواج افتاد. امروزه کمتر از آن یاد می‌شود.

منابع[ویرایش]

  • منبع: مرزبان، پرویز؛ (۱۳۸۶) خلاصه تاریخ هنر، تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی، چاپ هجدهم.
  • Philip P. Betancourt. The Aeolic Style in Architecture: A Survey of its Development in Palestine, the Halikarnassos Peninsula, and Greece, 1000-500 B.C (Princeton University Press) 1977.