شیمی سبز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سه منبع انرژی‌های تجدیدپذبر: خورشید، باد و
عکس از یک توربین بادی بر فراز کوه عینالی در کلان‌شهر تبریز (دانلود تصاویر رایگان (""با مجوز آزاد"") با کیفیت بالا از انبار ویکی پدیا
یک توربین بادی بر فراز کوه عینالی در کلان‌شهر تبریز

شیمی سبز که شیمی پایدار نیز نامیده می‌شود، فلسفه تحقیقاتی شیمی و مهندسی شیمی است که هدف آن طراحی محصولات و فرایندهایی می‌باشد که با محیط زیست سازگار بوده و خطرات ناشی از مواد شیمیایی به حداقل برسد.[۱] در حالی که شیمی محیط زیست، شیمی محیط زیست طبیعی است و از مواد شیمیایی آلاینده در طبیعت بحث می‌کند، شیمی سبز به دنبال کاهش و جلوگیری از آلودگی در محیط زیست می‌باشد.[۲][۳][۴][۵][۶][۷]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. "Green Chemistry". United States Environmental Protection Agency. 2006-06-28. Retrieved 2011-03-23.
  2. Sheldon, R. A.; Arends, I. W. C. E.; Hanefeld, U. (2007). "Green Chemistry and Catalysis". doi:10.1002/9783527611003. ISBN 978-3-527-61100-3. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (help)
  3. Clark, J. H.; Luque, R.; Matharu, A. S. (2012). "Green Chemistry, Biofuels, and Biorefinery". Annual Review of Chemical and Biomolecular Engineering. 3: 183–207. doi:10.1146/annurev-chembioeng-062011-081014. PMID 22468603.
  4. Cernansky, R. (2015). "Chemistry: Green refill". Nature. 519 (7543): 379. doi:10.1038/nj7543-379a.
  5. Sanderson, K. (2011). "Chemistry: It's not easy being green". Nature. 469 (7328): 18. Bibcode:2011Natur.469...18S. doi:10.1038/469018a.
  6. Poliakoff, M.; Licence, P. (2007). "Sustainable technology: Green chemistry". Nature. 450 (7171): 810–812. Bibcode:2007Natur.450..810P. doi:10.1038/450810a. PMID 18064000.
  7. Clark, J. H. (1999). "Green chemistry: Challenges and opportunities". Green Chemistry. 1: 1. doi:10.1039/A807961G.