سولار ایمپالس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سولار ایمپالس
فرود سولار ایمپالس ۱ در فرودگاه بروکسل پس از نخستین پرواز بین‌المللی آن در ۱۳ مه ۲۰۱۱
کاربری پرواز آزمایشی هواپیمای الکتریکی
کشور سازنده سوئیس و آمریکا
تولیدکننده سولار ایمپالس
طراح سولار ایمپالس
نخستین پرواز ۳ دسامبر ۲۰۰۹
تعداد ساخته‌شده ۲

سولار ایمپالس یا نبض خورشیدی (انگلیسی: Solar Impulse) یک پروژهٔ سوئیسی هواپیمای آزمایشی دوربُرد با انرژی خورشیدی و نیز نام دو هواپیمای این پروژه است.[۱] این پروژه که هزینه‌های آن به‌طور خصوصی تأمین می‌شود توسط مهندس و بازرگان سوئیسی «آندره بورشبرگ» و روانشناس و بالونیست سوئیسی «برتکار پیکار» رهبری می‌شود. برتراند پیکارد همچنین هدایت کنندهٔ بریتینگ اوربیتر ۳ بوده‌است؛ نخستین بالونی که بدون توقف در سال ۱۹۹۹ دنیا را دور زد.[۲] اهداف پروژهٔ سولار ایمپالس انجام نخستین مسافرت دور دنیا با یک هواپیمای با سرنشین که سوخت آن تنها انرژی خورشیدی است، و جلب توجه بیشتر به فناوری‌های نو و انرژی تجدیدپذیر بود.[۳]

این هواپیماها از نوع تک صندلی هستند و نیروی آن‌ها با سلول‌های خورشیدی فتوولتائیک تأمین می‌شود. آن‌ها می‌توانند با همین نیرو از زمین بلند شوند. نمونه‌ای که سولار ایمپالس ۱ نامیده می‌شود به این منظور طراحی شد که تا ۳۶ ساعت در هوا باقی بماند.[۴] این هواپیما نخستین پرواز آزمایشی خود را در دسامبر ۲۰۰۹ انجام داد. در ژوئیه ۲۰۱۰ این هواپیما یک پرواز ۲۴ ساعته کامل شامل نه ساعت پرواز شبانه را انجام داد. پیکار و بورشبرگ پروازهای موفقی را با انرژی خورشیدی از سوئیس تا اسپانیا و سپس تا مراکش در سال ۲۰۱۲ به انجام رساندند[۵] و در سال ۲۰۱۳ یک پرواز چند مرحله‌ای را از یک سوی ایالات متحده به سوی دیگر آن انجام دادند.[۶][۷]

در هواپیمای دوم که در سال ۲۰۱۴ تکمیل شد و سولار ایمپالس ۲ نامیده شد بهبودهایی ایجاد شده و از جمله سلول‌های خورشیدی بیشتر و موتورهای قوی‌تری دارد. در ۹ مارس ۲۰۱۵ پیکار و بورشبرگ سفر به دور زمین با سولار ایمپالس ۲ را با عزیمت از ابو ظبی در امارات متحده عربی آغاز کردند.[۸] برنامه این بود که هواپیما پس از یک مسافرت چند مرحله‌ای به دور زمین در اوت ۲۰۱۵ به ابوظبی برگردد.[۹] در ژوئن ۲۰۱۵ هواپیما آسیا را طی کرد[۱۰] و در ژوئیه ۲۰۱۵ طولانی‌ترین قسمت سفر خود از ژاپن تا هاوایی را تکمیل کرد.[۱۱] در طول این قسمت از سفر باتری‌های هواپیما آسیب حرارتی دیدند که تعمیر آن‌ها ماه‌ها به طول انجامید.[۱۲] سولار ایمپالس ۲ مسافرت به دور دنیا را در آوریل ۲۰۱۵ از سر گرفت و به کالیفرنیا پرواز کرد.[۱۳][۱۴] هواپیما مسافرت را تا آنسوی ایالات متحده ادامه داد و در ژوئن ۲۰۱۶ به نیویورک رسید.[۱۵] سپس در همین ماه از اقیانوس اطلس گذشت و به اسپانیا رسید.[۱۶] هواپیما پس از یک توقف در مصر[۱۷] در ۲۶ جولای ۲۰۱۶، ۱۶ ماه پس از ترک ابوظبی و طی حدود ۴۲٫۰۰۰ کیلومتر به این شهر بازگشت.[۱۸]

توسعه پروژه و تأمین سرمایه[ویرایش]

برتراند پیکارد پروژه سولار ایمپالس را در نوامبر ۲۰۰۳ پس از انجام یک بررسی امکان‌پذیری با همکاری مؤسسه پلی تکنیک فدرال لوزان (دانشگاه EPFL) شروع کرد.[۱۹] بنیان‌گذار همکار، آندره بورشبرگ، به عنوان یک مهندس مکانیک کار مدیریت ساخت هواپیماها و آماده‌سازی مأموریت‌های پروازی را انجام داد.[۲۰] در سال ۲۰۰۹ آن‌ها یک تیم ۵۰ نفره از مهندسین و متخصصین فن از رشته‌های متفاوت را از شش کشور جمع کرده بودند که از ۱۰۰ مشاور بیرونی و ۸۰ شریک تکنولوژیک کمک می‌گرفتند.[۲۱]

پشتیبانی مالی این پروژه توسط چند فرد و شرکت خصوصی و نیز دریافت حدود ۶ میلیون فرانک سوئیس (۶٫۴ میلیون دلار آمریکا) از دولت سوئیس انجام می‌گیرد.[۲۲] تأمین کنندگاه مالی خصوصی پروژه شرکت‌های امگا اس آ، سولوی، اشنیدلر، ABB[۲۳] و آقای Peter Diamandis هستند. EPFL، آژانس فضایی اروپا و گروه شرکت‌های داسو دانش فنی و شرکت سان پاور سلول‌های فتوولتائیک پروژه را فراهم کرده‌اند. پیکارد اعلام کرد کل پروژه از ابتدای آن در سال ۲۰۰۳ تا اواسط ۲۰۱۵ حدود ۱۵۰ میلیون یورو هزینه داشته‌است. در اواخر ۲۰۱۵ او ۲۰ میلیون یوروی دیگر برای ادامه پرواز دور دنیا کمک جمع کرد.[۲۴][۲۵]

جدول زمانی[ویرایش]

  • ۲۰۰۳: مطالعات امکان‌سنجی در مؤسسه پلی تکنیک فدرال لوزان
  • ۲۰۰۴–۲۰۰۵: توسعه مفهوم
  • ۲۰۰۶: شبیه‌سازی پروازهای طولانی
  • ۲۰۰۶–۲۰۰۹: ساخت نخستین نمونه (HB-SIA؛ سولار ایمپالس ۱)
  • ۲۰۰۹: نخستین پرواز سولار ایمپالس ۱
  • ۲۰۰۹–۲۰۱۱: پروازهای آزمایشی با سرنشین
  • ۲۰۱۱–۲۰۱۲: پروازهای آزمایشی بیشتر در اروپا و شمال آفریقا
  • ۲۰۱۱–۲۰۱۳: ساخت دومین نمونه (HB-SIB؛ سولار ایمپالس ۲)
  • ۲۰۱۳: پرواز قاره‌ای روی ایالات متحده با سولار ایمپالس ۱
  • ۲۰۱۴: نخستین پرواز سولار ایمپالس ۲
  • ۲۰۱۵–۲۰۱۶: سفر به دور زمین با سولار ایمپالس ۲، انجام شده در ۱۷ مرحله در ۱۶٫۵ ماه

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Cardwell, Diane (1 May 2013). "Cross-Country Solar Plane Expedition Set for Takeoff". The New York Times. Retrieved 2 May 2013.
  2. ↑ "A Speck in the Sky". The New York Times. 21 March 1999. Retrieved 24 June 2013.
  3. ↑ Div, Stav. "Solar Impulse 2: The groundbreaking aircraft demonstrating the possibilities of clean energy", The Independent, 2 June 2016
  4. ↑ "HB-SIA Mission". Solar Impulse Project. Archived from the original on 26 July 2011. Retrieved 5 December 2009.
  5. ↑ "Solar plane completes maiden intercontinental trip". Reuters. 5 June 2012. Archived from the original on 24 September 2015. Retrieved 6 June 2012.
  6. ↑ "Across America". Solar Impulse. 2013. Archived from the original on 29 June 2013. Retrieved 13 June 2013.
  7. ↑ "Solar Impulse ends cross-country US flight slightly early in NY due to torn left wing". Engadget. 6 July 2013. Retrieved 7 July 2013.
  8. ↑ Batrawy, Aya (9 March 2015). "Solar-powered plane takes off for flight around the world". Associated Press. Retrieved 14 March 2015.
  9. ↑ Al Wasmi, Naser (25 September 2014). "Pilots to take off from Abu Dhabi for historic solar-powered flight". The National. Retrieved 7 January 2015.
  10. ↑ "Leg 7: Nanjing to Nagoya", Solar Impulse. Retrieved 29 July 2015; "Solar Impulse touches down on unscheduled Japan stop", The Sun Daily (Malaysia), 2 June 2015
  11. ↑ Archangel, Amber."Solar Impulse Sets World Record: 117 Hours & 52 Minutes – Longest Solo Flight Ever". cleantechnica.com. 6 July 2015.
  12. ↑ Al Wasmi, Naser. "After months-long hiatus, Solar Impulse 2 gets set to fly again", The National, 11 March 2016
  13. ↑ Amos, Jonathan (21 April 2016). "Solar Impulse sets off for California after long lay-off". BBC.
  14. ↑ Berger, Noah. "Solar-powered plane completes journey across Pacific Ocean" بایگانی‌شده در ۷ مه ۲۰۱۶ توسط Wayback Machine, The Charlotte Observer, 24 April 2016
  15. ↑ Rice, Doyle. "Solar Impulse 2 lands in New York City, final U.S. destination", USA Today, 11 June 2016
  16. ↑ Amos, Jonathan. "Solar Impulse completes Atlantic crossing with landing in Seville", BBC, 23 June 2016
  17. ↑ Amos, Jonathan. "Solar Impulse: Zero-fuel plane lands in Cairo", BBC News, 13 July 2016
  18. ↑ "Solar Impulse completes historic round-the-world trip", BBC News, 26 July 2016
  19. ↑ "What happened between 2001 and 2003?". Solar Impulse. 31 دسامبر 2003. Archived from the original on 20 August 2013.
  20. ↑ "Can solar power fuel future flight". CNN. 29 November 2011. Retrieved 29 November 2011.
  21. ↑ "Major steps". Solar Impulse. Archived from the original on 15 September 2012. Retrieved 5 December 2009.
  22. ↑ "Government supports Solar Impulse with CHF6m". SwissInfo.ch. 18 February 2015. Retrieved 24 March 2015.
  23. ↑ Piccard, Bertrand (4 آوریل 2014). "Solar Impulse gets a lift!". Archived from the original on 17 July 2014. Retrieved 4 April 2014.
  24. ↑ "Solar Impulse – Around the world in a solar airplane". SunPower. Archived from the original on 3 May 2012. Retrieved 24 January 2013.; and Dijakovic, Viktoria (17 July 2012). "Construction HB-SIB Solar Cells". Solar Impulse.
  25. ↑ "Partners, Financing Structure". Solar Impulse. Archived from the original on 6 January 2011. Retrieved 25 February 2010.
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=سولار_ایمپالس&oldid=38988887»