ستردگی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

اگر در شعری یا نثری نویسنده در سراسر آن از بکار بردن حرفی از حروف الفبا خودداری کرده باشد به این کار سِتُردگی یا حذف می‌گویند. فن ستردگی گونه‌ای بازی با واژه است.

در فارسی بیشتر حذف الف برای این منظور استفاده می‌شود. برای نمونه رشیدالدین وطواط در ستایش اتسز خوارزمشاه شعری سترده به این صورت سروده:

خسرو ملک‌بخش کشورگیرکه ز خَلقش به عدل نیست نظیر
خسرو شرق کز سر تیغشهست دشمن همیشه جفت نفیر
قصر مجد و شرف بدوست رفیعچشم فضل و هنر بدوست قریر
خدمتش عهده وضیع و شریفحضرتش کعبه صغیر و کبیر
نه چو قدرش، عُلوّ شمس و قمرنه چو خُلقش نسیم مشک و عبیر

در انگلیسی بیشتر شعرهای سترده را با حذف حرف e درست می‌کنند.

از نمونه متون سترده در انگلیسی می‌شود به داستان گدسبی اشاره کرد.

منابع[ویرایش]

کزازی، میرجلال‌الدین، زیباشناسی سخن پارسی، (۳) بدیع، چاپ دوم، کتاب ماد، تهران ۱۳۷۳.