زنگوله‌بال

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

زنگوله‌بال
زنگوله‌بال نر
زنگوله‌بال ماده
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: میش‌مرغ‌سانان
تیره: هوبره
سرده: زنگوله‌بال
فورستر، ۱۸۱۷
گونه: زنگوله‌بال
نام دوبخشی
Tetrax tetrax
Range of T. tetrax     Breeding      Resident      Non-breeding      Passage     Probably extinct     Extinct
نمونهٔ تخم در موزهٔ تولوز

زنگوله‌بال (نام علمی: Tetrax tetrax) پرنده‌ای بزرگ از خانوادهٔ هوبرگان و تنها گونهٔ پرندگان زنگوله‌بال است. زیستگاه این پرندگان مرکز و جنوب اروپا تا غرب و مرکز آسیا است. پرندگان اروپای جنوبی اغلب ساکن هستند ولی دیگر گروه‌ها در زمستان به سرزمین‌های جنوبی‌تر مهاجرت می‌کنند. جمعیت زنگوله‌بال‌ها به دلیل نابودی محدودهٔ زیستی و تولید مثلی آن‌ها رو به کاهش است و در وضعیت نزدیک به تهدید نسل قرار گرفته‌اند.

مشخصات[ویرایش]

زنگوله‌بال ۴۵ سانتی‌متر طول داشته و گشودگی بال‌هایش به ۹۰ سانتی‌متر می‌رسد. پرهای قسمت بالایی بدن پرندهٔ نر بالغ و آماده به جفت‌گیری قهوه‌ای و پرهای شکمیش سفید رنگ بوده و سری خاکستری با نوار گردنی‌ای سیاه رنگ با حاشیه‌های سفید دارد. پرندهٔ ماده و نر ناآماده برای جفت‌گیری این نقوش گردنی را ندارند و پرهای بخش پایینی بدن پرندگان ماده تیره‌تر از نرهاست. پرندگان نابالغ نیز از نظر ظاهری شبیه به زنگوله‌بال‌های ماده هستند.

زیستگاه و تغذیه[ویرایش]

زنگوله‌بال‌ها به ویژه در زمستان به صورت گروهی زندگی می‌کنند. زیستگاه آنها دشت‌های سرسبز و کشتزارهای دست‌نخورده با پوشش گیاهی بلند و مناسب برای پنهان شدن است. این پرنده کند رو بوده و به هنگام احساس خطر به جای پرواز کردن شروع به دویدن می‌کند.

زنگوله‌بال همه‌چیزخوار است و از دانه‌ها، حشرات، جوندگان و خزندگان تغذیه می‌کند.

منابع[ویرایش]