روز دانش‌آموز

صفحه نیمه‌حفاظت‌شده
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از روز دانش آموز)

گزارش روزنامه اطلاعات از حادثه ۱۳ آبان ۱۳۵۷
حمیدرضا احمدآبادی در راهپیمایی حکومتی روز دانش‌آموز ۱۳ آبان ۱۳۹۶ با پلاکارد من هم یک سپاهی ام روبروی سفارت سابق ایالات متحده آمریکا در تهران

روز دانش‌آموز در ایران مصادف با ۱۳ آبان است. علت نامگذاری این روز، بنا به آمار بنیاد شهید انقلاب اسلامی، کشته شدن دو نفر در اعتراضات انقلاب ۱۳۵۷ است که یکی از آن‌ها دانش‌آموز بود،[۱] و در صبح روز ۱۳ آبان ۱۳۵۷[۲] در محوطه دانشگاه تهران تجمع انجام داده بودند.[۳]

شرح حادثه

در صبح روز ۱۳ آبان ۱۳۵۷ دانش‌آموزان تهرانی به نشانه اعتراض در محوطه دانشگاه تهران جمع شده بودند، هدف تیراندازی مأموران دولت جعفر شریف‌امامی قرار گرفته و کشته شدند.[۴][۵] در این اعتراض که با همیاری قشرهای دیگری از مردم نیز همراه بود،[۶] با شروع شلیک گاز اشک‌آور و سپس گلوله، ۱ دانش‌آموز کشته شد و ۳ نفر دیگر مجروح شدند.

علت نام گذاری روز دانش آموز

دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۵۷ جمعی از دانش آموزان مدارس پایتخت طی بیانیه‌ای اعلام کردند: ما دانش آموزان ایرانی روز شنبه سیزدهم آبان ۱۳۵۷ را به عنوان روز دانش آموز اعلام نموده و قصد داریم هر ساله با یاد شهیدان جنبش دانش آموزی در این روز بر وحدت و یکپارچگی خود بیفزاییم.[۷][۸] به منظور گرامی‌داشت این روز، ۱۳ آبان در تقویم جمهوری اسلامی ایران به عنوان روز دانش‌آموز نامگذاری شده‌است.

جستارهای وابسته

منابع

  1. پرونده مهدی فاطمی در «اداره اسناد و انتشارات بنیاد شهید و ایثارگران» و فرهنگ اعلام شهدا: شهرستان‌های استان تهران، تنظیم: مرکز مطالعات و پژوهشهای بنیاد شهید و امور ایثارگران، تهران: نشر شاهد، 1395، ص367
  2. «گلوله‌های دژخیم در خون جوانان ذوب شد». مجله صف، ۳ دی ۱۳۵۸، ص ۸
  3. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :0 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. «13 آبان تاریخ 3 واقعه بزرگ در ایران». ۱۲ آبان ۱۳۸۹.
  5. «آمریکا در ماجرای ۱۳ آبان از ملت ایران شکست خورد». خبرگزاری تسنیم. ۱۲ آبان ۱۳۹۸.
  6. «دستگیری، تبعید و هجرت امام: طلیعه آزادی ملت مسلمان ایران». مجله جوانان امروز، ۲۶ آبان ۱۳۵۹، ص ۹
  7. «راه‌پیمائی دانش آموزان در تهران». روزنامه کیهان، ۲ بهمن ۱۳۵۷، ص ۶
  8. تقویم تاریخ انقلاب اسلامی، تهران: انتشارات سروش، ۱۳۶۹، ص. ص ۲۶۰