رمه‌گردانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک رمه‌گاه[۱] تابستانه در گودبراندس‌دال،[۲] نروژ.

به نوعی از کوچ‌گردی عشایر که با اسکان نیمه‌ثابت همراه باشد رَمه‌گَردانی گفته می‌شود.[۳]

به عبارتی رمه‌گردانی، دامداری متحرک توسط گروهی است که در اصل یکجانشین و روستانشین است. در اصطلاح، کوچ‌گرد بودن یا کوچ‌نشینی را اسکان متحرک، یکجانشینی را اسکان ثابت و رمه‌گردانی را اسکان نیمه‌متحرک می‌گویند.[۴]

گالش‌ها در گیلان و مازندران نمونه‌ای از دامداران فصلی یا همان رمه‌گردانان هستند.

منابع[ویرایش]

  1. در اسکاندیناوی به رمه‌گاه seter می‌گویند.
  2. Gudbrandsdal
  3. «روزنامه اطلاعات، پنجشنبه ۱۴ آذر ۱۳۸۷، ۴ دسامبر ۲۰۰۸، شماره ۲۴۳۵۵». بایگانی‌شده از اصلی در ۴ مارس ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۹ آوریل ۲۰۱۴.
  4. روزنامه همشهری، سال چهارم، شماره ۱۱۲۶، نوامبر ۱۹۹۶