رصدگاه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

رَصَدگاه به محل‌هایی گفته می‌شود که برای رصد پدیده‌های نجومی مانند رؤیت هلال ماه، بارش‌های شهابی و عکاسی نجومی مناسب‌ هستند. به طور معمول واژۀ رصدگاه به عنوان محلی برای رصدهای آماتوری در نظر گرفته می‌شود، تفاوت آن با رصدخانه در این است که تجهیزاتی مانند تلسکوپ ثابت و ... در رصدگاه وجود ندارد.

معمولا محلی که دارای مشخصه‌های زیر باشد به عنوان یک رصدگاه در نظر گرفته می‌شود:

  1. امکانات حداقلی برای اقامت و استقرار ابزارهای نجومی
  2. آسمان تاریک و بدون آلودگی نوری
  3. امنیت برای استقرار در محل

در حال حاضر، بسیاری از کاروانسراها، قلعه‌های قدیمی، اقامتگاه‌های بومگردی و... توسط منجمان آماتور به عنوان رصدگاه مورد استفاده قرار می‌گیرند. دلیل اصلی استفاده از این مکان‌ها، دور بودن از نور شهرها و نبودن آلودگی نوری است.

برخی رصدگاه‌های مناسب برای رویت هلال ماه[ویرایش]

برخی رصدگاه‌های مناسب برای رویت هلال ماه:[۱]


نام نام منطقه نام شهر نزدیک نام استان
عبدالرحمان خازنی شهر زیبا تهران تهران
کوشیار گیلانی چندار هشتگرد تهران
ابراهیم‌آباد ابراهیم‌آباد قزوین قزوین
عبدالعلی بیرجندی بیرجند بیرجند بیرجند
ملا محمود دهواری دشتک سراوان سیستان و بلوچستان
شهرستان شردشت ( اهواز ) سردشت اهواز خوزستان
گزمه جزمه آبیک تهران
حصارک حصارک کرج البرز
مردآباد مردآباد کرج البرز

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. باقری، محمد و دیگران، گزارش جامع طرح سراسری رؤیت هلال ماه‌های قمری برای ایران، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، مرکز پژوهش‌های بنیادی، (تهران): ۱۳۷۸.، ص۶۸