رؤیا عرب
| رویا عرب | |
|---|---|
 | |
| اطلاعات پس‌زمینه | |
| زاده | اوت ۱۹۶۷ |
| پیشه(ها) | موسیقی‌دان، باستان‌شناس، نمایشگاه‌گردان |
| ساز(ها) | پیانو - گیتار |
| سال‌های فعالیت | ۱۹۹۴ - کنون |
| وبگاه | |
رؤیا عرب (زاده ۱۳۴۶ تهران) نوازنده و باستان‌شناس ایرانی ساکن انگلستان است.
حرفه موسیقی[ویرایش]
رویا عرب در تهران، زاده شد. آواز را در اطراف لندن در اوایل و اواسط دهه ۱۹۹۰ میلادی آموخت.[۱] هنگامی که در سال ۱۹۹۴ به عنوان عضوی از آیلند رکوردز، اولین آلبومش لوندینیوم (به انگلیسی: Londinium) در سال ۱۹۹۶ منتشر شد، وی اولین زن ایرانی بود که از مجوز عقد قرارداد معاملات انتشار و ضبط دریافت کرد.[۲][۳][۴] ا
در سال ۲۰۰۹ وی با خوانندگان ایرانی‌تبار، هیچ‌کس و اش کوشا در تور اروپایی همکاری کرد و تک آهنگ «موی پریشون» را ارائه کردند. همچنین وی در شب یلدای سال ۱۳۹۰ در کنسرتی به همراه هیچ‌کس، آهنگ کشتارگاه (به انگلیسی: Killing Field) را روی سن برد که پس از انتشار آن در ایران بسیار مورد استقبال قرار گرفت.[۵][۶]
آلبوم‌ها[ویرایش]
- ۱۹۹۶ - آلبوم: Londinium
- ۱۹۹۸ - آلبوم: Grooverider, Mysteries of funk,Rainbows of Colour
- ۱۹۹۸ - آلبوم: like weather,Blue Grace
- ۱۹۹۹ - آلبوم: Naab, L’Etranger,L’etranger
- ۲۰۰۰ - آلبوم: Zend Avesta, Organique,A la Maniére
- ۲۰۰۰ - آلبوم: Leila, Courtesy of Choice Different time
- ۲۰۰۸ - آلبوم: Leila, Blood, looms and blooms,Daisies, Cats and Spacemen
- ۲۰۱۰ - تک آهنگ: Think Before you Do
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: Dear Leader/s
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: I Ran
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: I believe in dreams
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: Our Homelands
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: Killing fields
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: Strangled Screams I
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: Strangled Screams II
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: IF
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: A good day will come
- ۲۰۱۱ - تک آهنگ: Tactical Light
تحصیلات[ویرایش]
رویا عرب در مدرسه مکتب تربیت در تهران، در مدارس تابستانی مونتانا سوئیس و سنت ژرژ در اسکات تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را طی کرد. پس از انقلاب ۱۳۵۷، وی یک سال یک دوره آموزشی مبانی حق نشر را گذراند.
وی برای تکمیل تحصیلات خود، «دوره کارشناسی باستان‌شناسی و کارشناسی ارشد باستان‌شناسی» در سال ۲۰۰۰ به انستیتوی باستان‌شناسی (UCL) پیوست و از سال ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ به عنوان همکار تحقیقات افتخاری فعالیت کرد. او در حال حاضر در حال تحقیق دربارهٔ موسیقی در فیلم‌های ایرانی و آنچه که آن در مورد نگرش جامعه به موسیقی و موسیقی نوازی نشان می‌دهد، است. در سال ۲۰۲۰ وی به عنوان عضو دانشیار SMEI و CIS در دانشکده مطالعات شرقی و آفریقایی(SOAS)، دانشگاه لندن منصوب شد.
او همچنین گزارش‌ها و مقالات مختلفی را در مورد وضعیت سیاسی و فرهنگی خاورمیانه و شمال آفریقا از جمله مقالاتی در مجله counterpunch و رسانه‌های گروهی نوشته‌است. به عقیده وی، فرهنگ مردم ایران با فرهنگ مردم عرب خاورمیانه فصل‌های مشترکی دارد که می‌توان به وسیله آن، قیاس‌هایی انجام داد.[۷]
منابع[ویرایش]
- ↑ Straight No Chaser, Spring 1999.
- ↑ NME, 28 September 1996.
- ↑ Mojo, January 1997.
- ↑ Sunday Times, 6 October 1996.
- ↑ "Review NME: Courtesy Of Choice". Nme.com. Retrieved 1 August 2020.
- ↑ "Leila: Blood, Looms and Blooms". Pitchfork.com. Retrieved 1 August 2020.
- ↑ "Reflections on a Culture in Crisis". Mediadiversified.org. 15 May 2015. Retrieved 1 August 2020.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- خوانندگان زن سده ۲۱ (میلادی) اهل بریتانیا
- خوانندگان سده ۲۱ (میلادی) اهل بریتانیا
- خوانندگان زن سده ۲۰ (میلادی) اهل بریتانیا
- خوانندگان سده ۲۰ (میلادی) اهل بریتانیا
- زادگان ۱۹۶۷ (میلادی)
- موسیقیدانان اهل تهران
- خوانندگان زن اهل ایران
- ایرانیهای مهاجرتکرده به بریتانیا
- افراد زنده
- خوانندگان زن اهل بریتانیا
- تبعیدشدگان مربوط به انقلاب ۱۳۵۷ ایران در بریتانیا
- تاریخنگاران موسیقی