دی هاویلند سی ویکسن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
DH.110 Sea Vixen
سی ویکسن نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا
کاربری هواگرد جنگنده باربر
کشور سازنده بریتانیا
تولیدکننده د هویلند
نخستین پرواز ۲۶ سپتامبر ۱۹۵۱
معرفی‌شده در ژوئیه ۱۹۵۹
بازنشستگی ۱۹۷۲
وضعیت بازنشسته
کاربر اصلی نیروی دریایی پادشاهی بریتانیا
تعداد ساخته‌شده ۱۴۵

دی هاویلند سی ویکسن (انگلیسی: De Havilland Sea Vixen) یک هواپیمای بریتانیایی دو موتوره، دو سرنشینه با بدنه دوقلو عضو ناوگان تسلیحات هوایی بریتانیا، که بوسیله دی هاویلند در هاتفیلد، هرتفورد شایر طراحی شده‌است. طراحی و توسعه این هواپیما خیلی زودتر از نسل اول جت‌های جنگنده آغاز شد. جنگنده سی ویکسن که بر مبنای حمل تسلیحات ساخته شده بود در ناوگان دفاعی بریتانیا که در سال ۱۹۷۰ میلادی فعال بود، در حال خدمت بود. در ابتدا توسط دی هاویلند تولید می‌شد و وقتی در سال ۱۹۶۰ میلادی دی هاویلند بخشی از گروه هاوکر سیدلی شد نام این هواپیما نیز به هاوکر سیدلی سی ویکسن تبدیل گردید. امروزه در انگلستان تنها یک فروند سی ویکسن با قابلیت پرواز باقی‌مانده که به‌طور منظم در نمایش‌های هوایی در معرض دید علاقه‌مندان قرار داده می‌شود.

طرح و توسعه[ویرایش]

این هواپیما که توسط دی هاویلند به نام دی اج-۱۱۰ نام گذاری شد، یک جت جنگنده دو موتوره با قابلیت پرواز در تمام شرایط آب و هوایی بود. توسعه سی ویکسن از سال ۱۹۴۶ میلادی و در پی بحث‌های دریاداری انگلستان مبنی بر نیاز این نیرو به داشتن جنگنده ای قدرتمند برای تمام وضعیت‌های آب و هوایی، آغاز شد. دی هاویلند طرح جدید مشترکی بر مبنای پیکربندی هواپیمای بدنه دوقلوی دی هاویلند ومپایر با یک ساختار تمام فلزی و خصوصیت بال تاشو برای نیاز نیروی دریایی تدارک دید. پیشرانه این هواپیما، دو موتور رولزرویس Avon با نیروی ۳۳ کیلو نیوتن هر موتور، در نظر گرفته شد که این هواپیما را به یک جت مافوق صوت با عملکرد مناسب برای شیرجه تا ارتفاع کم تبدیل می‌کرد.

مشخصات اصلی[ویرایش]

سی ویکسن اف اِی دبلیو. ۲[ویرایش]

  • خدمه:۲، خلبان و دیده‌بان
  • طول:۱۶/۹۴ متر
  • پهنای بال:۱۵/۵۴ متر
  • ارتفاع:۳/۲۸ متر
  • مساحت بال:۶۰/۲ مترمربع
  • وزن خالی:۱۲٬۶۸۰ کیلوگرم
  • ظرفیت بارگیری:۱۸٬۸۶۰کیلوگرم
  • حداکثر وزن برخاست:۲۱٬۲۰۵ کیلوگرم
  • پیشرانه: ۲ موتور رولزرویس (Avon) نوع:ام کا۲۰۸ ،توربوجت ۵۰ کیلونیوتن فشار هر کدام

عملکرد[ویرایش]

  • بیشینه سرعت:۱٬۱۱۰ کیلومتر بر ساعت، ۰٫۹۱ ماخ (در سطح دریا)
  • محدوده عملکرد:۱٬۲۷۰ کیلومتر با سوخت داخلی
  • سقف پرواز:۱۴٬۶۰۰ متر
  • نرخ صعود:۴۶ متر بر ثانیه
  • بارگیری بال:۳۱۳ کیلوگرم بر هر مترمربع
  • نسبت فشار به وزن:۰٫۵۴

منابع[ویرایش]

Bibliography
  • Birtles, Philip. Postwar Military Aircraft 5: de Havilland Vampire, Venom and Sea Vixen. London: Ian Allan, 1986, ISBN 0-7110-1566-X.
  • Birtles, Philip. "Sea Vixen: Britain's first missile specialist". Air International, April 1991, Vol. 40, No. 4, pp. 194–201. Stamford, UK: Key Publishing. ISSN 0306-5634.
  • Donald, David and Jon Lake, eds. Encyclopedia of World Military Aircraft. London: AIRtime Publishing, 1996. ISBN 1-880588-24-2.
  • Fiddler, Brian. Sea Vixen. Ilchester, Somerset, UK: The Society of Friends of the Fleet Air Arm Museum, Fleet Air Arm Museum RNAS Yeovilton, 1985, ISBN 0-948251-03-4.
  • Gunston, Bill. Fighters of the Fifties. North Branch, Minnesota: Specialty Press Publishers & Wholesalers, Inc. , 1981. ISBN 0-933424-32-9.
  • Hobbs, Lt Cdr David. Aircraft of the Royal Navy Since 1945. Liskeard, UK: Maritime Books, 1982, ISBN 0-907771-06-8.
  • Jackson, A.J. De Havilland Aircraft since 1909. London: Putnam,, Third edition 1987. ISBN 0-85177-802-X.
  • McCart, Neil. HMS "Centaur", 1943-72. Cheltenham, Gloucestershire, UK: Fan Publications, 1997. ISBN 978-0-9519538-9-1.
  • Neal, Molly. "Sea Vixen." Flight, 5 February 1960, pp. 179–186.
  • Phipp, Mike Bournemouth's Airports - A History. Tempus Publishing, Stroud, Gloucs, 2006, ISBN 0 7524 3923 5.
  • Taylor, John W. R. "De Havilland Sea Vixen". Combat Aircraft of the World from 1909 to the Present. New York: G.P. Putnam's Sons, 1969. ISBN 0-425-03633-2.
  • Winchester, Jim, ed. "De Havilland DH.110 Sea Vixen." Military Aircraft of the Cold War (The Aviation Factfile). London: Grange Books plc, 2006. ISBN 1-84013-929-3.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=دی_هاویلند_سی_ویکسن&oldid=35562000»