دهستان عربخانه
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خراسان جنوبی |
| شهرستان | نهبندان |
| بخش | سرداران |
| مرکز دهستان | دهک |
| جمعیت | ۳،۵۸۸ نفر (۱۳۹۵) |
| تعداد آبادی | ۸۴ |
| پیش‌شمارهٔ تلفنی مرکز | ۰۵۶ |
دهستان عربخانه، یکی از دهستان های بخش سرداران شهرستان نهبندان در استان خراسان جنوبی ایران است.مرکز این دهستان دهک می‌باشد.
ویژگی ها[ویرایش]
منطقه عربخانه در جنوب بيرجند، كيلومتر 130 جاده زاهدان و در شمال نهبندان است كه از شرق به كشور افغانستان و از غرب به كوير و از شمال به سربيشه و از جنوب به بخش شوسف منتهی مي‌شود و امروز از نظر تقسيمات كشوري از مناطق پر جمعيت بخش شوسف شهرستان نهبندان به شمار مي‌رود.
بر خلاف نويسندگان فرهنگ جغرافيایی، شمار آبادي‌هاي آن از مرز چهارصد پارچه آبادي هم مي‌گذرد و جمعيت آن نيز با وجود مهاجرت‌هاي بسياري كه به شهرهايي چون تهران ،زاهدان ، مشهد، كرمان، بيرجند و... شده، باز هم چشمگير است. پيشه اصلي مردم آن ديار، دامپروري و كشاورزي است كه به جهت نداشتن الگوي درست و خشكسالي‌هاي پياپي، سخت مورد تهديد قرار گرفته است. قالی‌بافی و گليم و پلاس و جاجيم از شمار هنرهاي دستي محل بوده و عمده محصولات كشاورزي غلات است و ميوه‌هاي متنوعي چون انار، زردآلو، انگور و...نيز به دست مي‌آيد.
مردم این دهستان را اقوام عرب (نظریه اول)که از قبیله ی خزاعه و بنی لام هستند که دودمان آن تیره ی عبدالخان در خوزستان است و اقوام فارس تشکیل می‌دهند. بنا به گفتۀ رزم‌آرا عرب‌ها در زمان نادرشاه از خوزستان منتقل شده‌اند. در ۱۹۵۰، در هجده روستای دهستان عربخانه و در دو روستا در دهستان‌های مجاور نهارجانات و نهبندان هنوز عربی رایج بود.[۱]
جمعیت[ویرایش]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این دهستان ۳۵۸۸ نفر بوده است.[۲]
| جمعیت تاریخی | ||
|---|---|---|
| سال | جمعیت | ±% |
| ۱۳۸۵ | ۵٬۷۳۸ | — |
| ۱۳۹۰ | ۵٬۳۴۱ | ۶٫۹٪− |
| ۱۳۹۵ | ۳٬۵۸۸ | ۳۲٫۸٪− |
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ . http://www.iranicaonline.org/articles/arab-iv: Finally, most of the inhabitants of the dehestān of ʿArabḵāna (pop. 10,598 in 1951), southwest of Bīrǰand, are Arab. According to Razmārā, these Arabs were moved there from Ḵūzestān by Nāder Shah (ibid. , p. 266). In the 1920s they were described as “extremely impoverished,” many of them being employed as coolies in Bīrǰand (W. Ivanov, “Notes on the Ethnology of Khurasan,” The Geographical Journal 67, January-June, 1926, p. 156). In the 1950s Arabic was still spoken in eighteen villages in the dehestān of ʿArabḵāna, and in two villages in the neighboring dehestāns of Nahārǰānāt and Nehbandān (Razmārā, IX, pp. 55, 92, 105, 115, 118, 121, 129, 133, 136, 147, 158, 171, 197, 349, 356, 373, 405).
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۰» (اکسل). درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
