دفراز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دفراز
اطلاعات کلی
کشور ایران
استانگیلان
شهرستانرودبار
بخشبخش رحمت‌آباد و بلوکات
دهستاندشتویل
مردم
جمعیت۳۰۴ نفر (سرشماری ۹۵)
اطلاعات روستایی
کد آماری۰۰۹۷۱۲
پیش‌شمارهٔ تلفن۰۱۳

دفراز، روستایی از توابع بخش رحمت‌آباد و بلوکات شهرستان رودبار در استان گیلان ایران است. دفراز در ۱۶ کیلومتری شهر رستم‌آباد شهرستان رودبار واقع شده‌است.

جمعیت[ویرایش]

این روستا در دهستان دشتویل قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۳۰۴ نفر (۹۴خانوار) بوده‌است.[۱]

زبان[ویرایش]

مردم دفراز به زبان گیلکی با لهجه گالشی سخن می‌گویند.[۲] در کل گویش این روستا (شامل هر سه بخش پلنگ دره و استخرگاه (سلگاه) و خود روستای قدیمی دفراز ) با گویش روستاهای مجاور مانند راجعون، دشتویل، پشتهان، چاک، پسیندره، چله بر، انارکول، سندس، دیو رود، دیورَش، سلجان (اسطلخ جان) شیرکوه، حلیمه جان و چندین روستای دیگر با اندکی تفاوت لهجه یکسان می باشد. مردم این روستا بدون آموزش خاصی زبان کل مردمان گیلک را متوجه می شوند. همچنین لهجه وگویش های غرب سفیدرود مانند رستم آبادی، جوبنی و رودباری و همچنین روستاهایی مانند کلشتر و گلدیان و نصفی و روستاها و شهرهای غیر کرد زبان مناطق عمارلو و خورگام را به راحتی می‌فهمند.[نیازمند منبع]

نمونه صرف فعل[ویرایش]

در جدول زیر فعل رفتن (شیِن-ٍShien) در چند زمان صرف شده است.

زمان/شخص 3 جمع ۲ جمع 1 جمع 3 مفرد ۲ مفرد 1 مفرد
گذشته ساده Beshien Beshiin Beshiim Beshe Beshi Beshiom
گذشته کامل Beshie bien Beshie bin Beshie bim Beshie be Beshie bi Beshie biom
گذشته استمراری Shien debion Shien debin Shien debim Shien debe Shien debi Shien debiom
گذشته در حال انجام no no no no no no
گذشته نقلی Beshian Beshieyn Beshieym Beshiaبشیَه Beshiey Beshiam
حال ساده/آینده shohon shiin Shiim Shohoo Shi shom
حال در حال انجام (دَرن)shien daren Shien darin Shien darim shien dare Shien dari Shien darem
حال التزامی Ba beshon Ba beshiin Ba beshim Ba beshoo Ba beshi ba beshom
آینده khan boshonخن بشن kheyn beshin kheym beshim kha boshoo khey beshi kham boshom

منابع[ویرایش]

  1. «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
  2. رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران (آبادیها)، جلد ۲، ص ۱۱۴.