دانیل کرک‌وود
دانیل کرک‌وود[۱] (۲۷ سپتامبر ۱۸۱۴ - ۱۱ ژوئن ۱۸۹۵) یک منجم آمریکایی بود. در شهر هارفورد، مریلند آمریکا متولد شد و به سال ۱۸۳۸ از فرهنگستان شهر یورک، در شهر یورک، پنسیلوانیا آمریکا در ریاضیات فارغ‌التحصیل شد. پس از تدریس در آنجا به مدت ۵ سال، رئیس دبیرستان لانکاستر، در شهر لانکاستر پنسیلوانیا آمریکا بود. و بعد از ۵ سال دیگر او به ریاست فرهنگستان پوتسویل، در شهر پوتسویل پنسیلوانیا آمریکا منصوب شد. در سال ۱۸۵۱ او پروفسور ریاضیات کالج دلاور، در شهر نیوآرک ایالت دلاور آمریکا شده و در سال ۱۸۵۶ پروفسور ریاضیات دانشگاه ایندیانا، در شهر بلومینگتون ایالت ایندیانا آمریکا شده و در همان جا بازنشست شد.
مهمترین دستاورد دانیل کرک‌وود مطالعه‌اش در مدارهای سیارک‌ها بود. هنگام بررسی شمار سیارک‌های کشف‌شده به ترتیب فاصله‌شان از خورشید، او متوجه چندین شکاف شد، و به وابستگی آنها به تشدیدهای مداری[۲] سیاره هرمز اشاره کرد که اکنون به افتخار او شکاف‌های کرک‌وود[۳] نامیده شده‌اند. در همان دوران کیرکوود اولین کسی بود که پیشنهاد داد بارش‌های شهابی از ذرات باقی‌مانده دنباله‌دارها هستند، و همچنین اولین کسی بود که پیشنهاد کرد شکاف کاسینی در حلقه‌های زحل نتیجه تشدیدهای آشفتگی گرانشی حاصل از یکی از قمرهای زحل است.