پیش‌نویس:خمر (طایفه)

طایفه خِمَّریاخَمْبَر، یکی از طوایف بزرگ سیستانی با پیشنه طولانی است. این طایفه را اغلب نخی هم می‌گفتند، نخی در گویش سیستانی به معنی پهلوان و جنگجو است.

تاریخچه

مردمان طایفه خِمَّر با لقب نخی چون دیگر طوایف سیستانی نسب شان به رستم دستان می‌رسد در گذشته نشان خاندان بزرگ سورن درفش اژدها بود و به مالکین این درفش اژدها پیکر و اعراب آنان را مالک اژدر می نامیدند که بعد ها این نام به مالک اشتر تعقیر یافت مردان طایفه خمر درفشداران اژدها بودند و این خصوصیات سلحشوری آنان تا به امروز باقی ماندن است.

ویژگی طایفه

یکی از خصایل مهم مردان طایفه خمر ستیزه‌گری آنان است که حکایت از روحیه سلحشوری و جنگاوری آنان را دارد. یک شعر مصطلح و عامیانه و رایج در سیستان به شرح حال مختصر این طایفه اشاره دارد.

سون لُف خِمَّرو مَرو بی تیر و بی کَمو مَرو

یعنی به طرف طایفه خمبرها نروید و اگر می‌روید بدون تیر وکمان (ابزارجنگی) نروید. به استناد همین شعر است که می‌توان به خصلت ذاتی این طایفه که، روح جنگاوری و سلحشوری است، اعتقاد پیدا نمود. ...در بین کتب موجود نامه عالم آرا نادری تنها ماخذی است که از طایفه ای به نام نخی یا نخعی اسم می برد نخی ها یا نخعی ها رزمیان متحد لالویی ها هستند که آنان مشترکا عساکر سیستانی الاصل ملک محمود سیستانی وبعدها جنگ جویان زیر فرمان میر قنبر و میر کوچک خان سربندی را تشکیل می دادند.

محل سکونت

محل سکونت طایفه خمر در زهک ، زابل ، هامون ، نیمروز ، هیرمند ، زاهدان ، ایرانشهر ، خاش ، سراوان ، چابهار ، تهران ، کرج ، کرمان ، استان خراسان رضوی مشهد استان گلستان کلاله ، گرگان . روستاه‌های جزینک ، لف خمر ،دودی شیب آب ، قوام آباد، شندک، بالاخانه، سیادک، تپه کخا، دولت‌آباد، تپه خمک (نیزار سدکی واقع در میانکنگی)، طلفک، قلعه نو، جزینک، کلوخی، پلکی خمر و... می‌باشد.طایفه خمر با طوایف نارویی، سارانی، سرابندی، سرگلزایی، سنجرانی ، بارکزایی ، دهمرده ، رئیس سادات ، سید الحسینی و صادقی کیا مواصلت ریشه ای دارند.

منابع

• رئیس الذاکرین، غلامعلی (۱۳۸۸). زادسروان سیستان. مشهد: فرهنگ سیستان. شابک ۹۷۸۹۶۴۹۲۶۴۴۷۹.
• غلامعلی رئیس الذاکرین (۱۳۷۰)، زادسروان سیستان
• سیستانی، ایرج افشار. سیستان. فرهنگ سیستان.