ختس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ختس
Arrow 2 launch on July 29, 2004, in Naval Air Station Point Mugu Missile Test Center, during AST USFT#1
Arrow 2 launch on July 29, 2004, at the پایگاه هوایی پوینت موگو Missile Test Center, during AST USFT#1.
نوعموشک ضدبالیستیک
خاستگاهIsrael
تاریخچه خدمت
خدمت۲۰۰۰-اکنون
استفاده‌شده توسطIsrael
جنگ‌هاMarch 2017 Israel–Syria incident
تاریخچه تولید
طراحصنایع هوافضای اسرائیل
تاریخ طراحی۱۹۹۴-اکنون
سازندهصنایع هوافضای اسرائیل، بوئینگ
قیمت واحدUS$۳ میلیون (as of 2003)
تاریخ تولید۲۰۰۰-اکنون
ویژگی‌ها
وزن
  • ۱٬۳۰۰ کیلوگرم (۲٬۹۰۰ پوند) – "missile itself"
  • ۲٬۸۰۰ کیلوگرم (۶٬۲۰۰ پوند) – officially
  • ۳٬۵۰۰ کیلوگرم (۷٬۷۰۰ پوند) – sealed canister
طول۶٫۸ متر (۲۲ فوت) – ۷ متر (۲۳ فوت)
  • ۳٫۴۵ متر (۱۱٫۳ فوت) – booster section
  • ۰٫۷۵ متر (۲٫۵ فوت) – sustainer section
  • ۲٫۷۵ متر (۹٫۰ فوت) – kill vehicle section
قطرBy stage:
  • ۸۰۰ میلیمتر (۳۱ اینچ) – 1st stage
  • ۵۰۰ میلیمتر (۲۰ اینچ) – 2nd stage
طول بال۸۲۰ میلیمتر (۳۲ اینچ)
سر جنگیDirected high explosive fragmentation
وزن سر جنگی۱۵۰ کیلوگرم (۳۳۰ پوند)
سازوکار
انفجار
Proximity fuze
موتورTwo-stage
پیشرانSolid propellant
برد
عملیاتی
۹۰ کیلومتر (۵۶ مایل) – ۱۵۰ کیلومتر (۹۳ مایل)
سقف پروازExo-atmospheric.
بیشینهٔ سرعتArrow 2: عدد ماخ 9, means ۲٫۵ کیلومتر بر ثانیه (۱٫۶ مایل بر ثانیه)
سامانهٔ
هدایت
Dual mode: آشیانه‌یابی فروسرخ و active radar seeker
سامانهٔ
فرمان
جهت‌دهی رانش and four aerodynamic control moving باله (حرکت)s
دقتWithin ۴ متر (۱۳ فوت) of the target
سکوی
پرتاب
Six canisters per trailer-mounted erector–launcher
نموداری از مراحل رهگیری سیستم پیکان
گسترهٔ تحت پوشش دو واحد آتشبار سیستم پیکان

خِتْسْ (در عبری: טיל חץ به معنای: پیکان)، نوعی سامانه دفاع ضدبالستیک است که از سال ۱۹۸۶ به‌طور مشترک توسط اسرائیل و آمریکا تولید می‌شود و توانایی بالاتری برای رهگیری موشک‌های بالیستیک نسبت به گنبد آهنین و فلاخن داود دارد. این موشک تنها مورد استفاده نیروهای دفاعی اسرائیل است و یکی از اهداف آن دفاع از خاک اسرائیل در مقابل موشک‌های بالستیک ایران همچون موشک‌های شهاب ایران است.[۱]

طراحی و تولید این موشک به عهده صنایع هوافضای اسرائیل و شرکت هوانوردی بوئینگ و نظارت بر آن توسط وزارت دفاع اسرائیل و آژانس دفاع موشکی ایالات متحده صورت می‌گیرد.

سیستم دفاع هوایی پیکان از موشک‌های مافوق صوت رهگیر ضدموشک پیکان، رادار هشدار سریع صنوبر سبز Elta EL/M-2080، مرکز فرماندهی، مراقبت، ارتباط و اطلاعات لیموی طلایی و مرکز کنترل شلیک فندق قهوه‌ای تشکیل می‌شود و قابلیت حمل‌ونقل را دارد.

برد عملیاتی موشک‌های سامانهٔ پیکان ۳ تا ۱۵۰ کیلومتر، سقف پروازشان ۱۰۰ کیلومتر و سرعتشان ۹ ماخ (۲۵۰۰ متر بر ثانیه) است.[۲]

در سال ۲۰۰۵ موشک ختس-۲ علیه موشک بالیستیک مشابه شهاب-۳ با موفقیت آزمایش شد. نتیجه آزمایش نشان داد که این موشک قادر به رهگیری موشک‌های مجهز به کلاهک‌های جداشونده و دام‌های تعبیه‌شده برای فریب سیستم‌های دفاع موشکی است. فرمانده نیروی دفاع موشکی اسرائیل معتقد است که حتی در صورت مجهز بودن موشک دشمن به کلاهک هسته‌ای یا سلاح‌های غیرمتعارف دیگر از آن‌جا که انفجار در ارتفاع بسیار بالا انجام می‌شود مواد منفجره موشک منهدم و پراکنده شده و تلفاتی به جا نخواهد گذاشت. در درگیری احتمالی با موشک‌های بالیستیک ایران از ختس به عنوان سلاح ردیف اول استفاده شده و پدافند آمریکایی پاتریوت که در جنگ خلیج فارس ۱۹۹۱ علیه موشک‌های اسکاد عراق استفاده شدند به عنوان سیستم دفاع موشکی پشتیبان و یدک فعالیت خواهند کرد.[۱]

۳۰٪ از هزینه تولید ضدموشک ختس، توسط ایالات متحده آمریکا تأمین شده و بنابراین فروش آن به دیگر کشورها، مستلزم دریافت اجازه از دولت ایالات متحده نیز است.

در سفری که رئیس‌جمهور اسرائیل در ماه نوامبر ۲۰۰۷ میلادی به ترکیه داشت، برخی منابع اعلام کردند که ترکیه قصد خرید موشک‌های ضدموشک بالستیک ختس و ماهواره جاسوسی اوفک (افق) از اسرائیل را دارد.[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Israeli Says Arrow Missile Can Hit Iranian Shihab Missiles
  2. ↑ http://www.ynetnews.com/articles/0,7340,L-3579000,00.html
  3. ↑ ترکیه قصد دارد از اسرائیل ضدموشک و ماهوارهٔ اطلاعاتی مدرن خریداری کند (وبگاه رسمی وزارت خارجهٔ اسرائیل - فارسی)
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ختس&oldid=39314476»