جنبش خانه کوچک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Tiny house, Portland

جنبش خانه کوچک (به انگلیسی: Small house movement) یک تعریف عمومی از جنبش معمارانه و اجتماعی است که طرفدار ساده زیستی در خانه‌های کوچک می‌باشد.

پیشینه[ویرایش]

در حالیکه در کشورهای توسعه یافته اندازه خانواده به طور کلی کاهش یافته است، در برخی کشورها اندازه منازل خانوادگی با افزایش روبرو بوده است، بخصوص در ایالات متحده که میانگین اندازه خانه‌های تک خانوار از ۱٬۷۸۰ فوت مربع (165 m2) در ۱۹۷۸ به ۲٬۴۷۹ فوت مربع (230.3 m2) در ۲۰۰۷ رشد داشته است. از جمله دلایل آن افزایش ارزش و اعتبار کالا می‌باشد.[۱] Reasons for this include increased material wealth and prestige.[۱] سارا سوسانکا(Sarah Susanka) با آغاز ضدجنبش برابر خانه‌های کوچکتر با انتشار خانه‌ای نه چندان بزرگ در ۱۹۹۷ شهرت یافته است.[۱]

وضعیت[ویرایش]

در امریکا به سال ۲۰۰۵، پس از طوفان کاترینا، مارین کوزاتو کلبه‌های کاترینا را به عنوان جایگزینی برای یدکی‌های FEMA توسعه داد که از ۳۰۸ فوت مربع (28.6 m2) شروع می‌شدند. هر چند اینها به عنوان راه حلی برای مناطق حادثه دیده ساخته شدند، کوزاتو بخاطر طراحیش بیشتر از سوی سازندگان پناهگاهها مورد توجه قرار گرفت، برای نمونه.[۲] طی بحران اقتصادی ۲۰۰۷-۲۰۱۰ جنبش خانه کوچک بیشتر مورد توجه قرار گرفت چرا که خانه سازی را با روشی آسانتر در تهیه و نگهداری و سازگار با محیط زیست عرضه می‌نماید.[۳]هرچند در کل، این سهم بسیار جزئی را در تعاملات بنگاههای املاک دارد. چرا که تنها ۱٪ از خریداران مسکن صاحب خانه‌های ۱٬۰۰۰ فوت مربع یا کوچکتر می‌شوند. [۴] خانه‌های کوچک همچنین به عنوان دارایی مضاعف کاربرد دارند، - برای اقوام سالخورده یا بازدید قرزندان، مشاغل خانگی، یا خانه میهمان.[۴] قیمتهای معمول آنها حدود ۲۰ تا ۵۰ هزار دلار تا سال ۲۰۱۲ می‌باشد.[۴] Typical costs are about $20–50,000 as of 2012.[۴]

گرایش به خانه‌های بسیار کوچک در کشورهای دیگر رواج یافت: در ژاپن، که فضا ارزش مضاعفی دارد، تاکاهورا تزوکا خانه‌ای در آسمان را در توکیو ساخته است، خانه‌ای ۹۲۵ فوت مربعی (85.9 m2) برای چهار نفر؛ در بارسلونای اسپانیا، ایوا پرتز و ریکاردو فلورس خانه‌ای در چمدان ۳۰۰ فوت مربعی (28 m2) را ارائه کردند؛ در انگلیس، ابیتو آپارتمانهای دارای فضای مسکونی هوشمند را با ابعاد ۳۵۳ فوت مربع (32.8 m2) در منچستر ساخت؛ و ریز خانه فشرده (M-CH) کوچکترین خانه ساخته شده توسط معمار انگلیسی ریچارد هورتون و دانشگاه فنی مونیخ.[۱] M-CH یک مکعب ۷۶ فوت مربعی (7.1 m2) است که برای ۱ تا ۲ نفر طراحی شده است، و دارای فضاهای کاربردی برای خواب، کار و غذاخوری، آشپزی، و بهداشت می‌باشد.[۵]

مباحث موافق و مخالف[ویرایش]

خانه‌های بزرگتر از لحاظ ساخت، مالیات، گرمایش، نگهداری و تعمیرات هزینه بر ترند. خانه‌های کوچک علاوه بر هزینه کمتر، زندگی با تکلف و پیچیدگی کمتر و تخریبهای زیست محیطی کمتری را توسط ساکنان آنها رواج می‌دهند.[۱] اندازه معمولی یک خانه کوچک به ندرت از ۵۰۰ فوت مربع (46 m2) تجاوز می‌کند..[۶]

خانه‌های کوچک را می‌توان از طراحی ویژه آنها در اندازه،[۲] کاربری دو منظوره مبلمان و مبلمان چند کاره، و ترکیب پیشرفتهای فناورانه در تجهیزات و اسباب استفاده بهینه از فضا، شناخت.[۱] کاربرد بهینه فضای عمودی نیز یک ویژگی رایج خانه‌ها و آپارتمانهای کوچک می‌باشد. از آنجا که خانه‌های کوچک ممکن است به عنوان خانه‌های دوم مورد توجه باشند، کاربرد روزافزون آنها می‌تواند به اشغال زمینهای بیشتر منتهی شود.[۶] افراد علاقه‌مند به ساخت یک خانه کوچک ممکن است با تعیین حداقل اندازه تعیین شده در قوانین ساخت و ساز بالاتر از اندازه خانه کوچک، «عامل تبعیض» بنگاهی به شمار آیند. همچنین ممکن است دشمنی همسایگان بخاطر ترس از افت قیمت املاکشان برانگیخته شود.[۷] هرچند این نگرانی بی اساس است چرا که ثابت شده است که آنها در واقع به سبب افزایش تراکم، ارزش املاک را افزایش می‌دهند.[۸]البته مخالفتهایی نیز با این مورد ناشی از مسائل مالیات افزوده وجود داشته است.[۹][۱۰][۱۱]

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • Sarah Susanka, Kira Obolensky The Not So Big House: A Blueprint for the Way We Really Live Taunton (1998), ISBN 1-60085-047-2
  • (سارا سوسانکا، خانه نه چندان بزرگ کایرا اوبولنسکی: طرحی از شیوه حقیقی زندگانی ما از تاونتون (۱۹۹۸)، شابک ۲-۰۴۷-۶۰۰۸۵-۱)

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ Carmela Ferraro (February 21, 2009). "Small but perfectly formed". Financial Times.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Al Heavens (June 14, 2007). "Smaller Could Be the Answer to a Lot of Issues". Realty Times. Archived from the original on 22 March 2009. Retrieved March 7, 2009.
  3. ↑ The Economist (February 19, 2009). "Very little house on the prairie". The Economist. Retrieved March 7, 2009.
  4. ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ۴٫۲ Brenoff, Ann (Oct 22, 2012). "Downsizing: Could You Live In A Tiny Home In Retirement?". The Huffington Post. Retrieved Oct 24, 2012.
  5. ↑ Lloyd Alter (July 10, 2008). "Home Delivery: The Micro Compact Home Comes To America". Treehugger. Archived from the original on 5 March 2009. Retrieved March 7, 2009.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Bethany Lyttle (February 16, 2007). "Think Small". New York Times.
  7. ↑ Carol Lloyd (April 27, 2007). "Small houses challenge our notions of need as well as minimum-size standards". SFGate. Retrieved November 7, 2013.
  8. ↑ unknown (April 27, 2007). "Laneway housing handout" (PDF). SFGate. Archived from the original (PDF) on 17 July 2011. Retrieved March 4, 2009.
  9. ↑ Josh Dehass (November 13, 2008). "Laneway housing pilot proceeds despite opposition". UBC Journalism News Service. Retrieved July 27, 2012.
  10. ↑ Charlie Smith (April 10, 2008). "Anxiety grows over EcoDensity in Vancouver". straight.com. Retrieved July 27, 2012.
  11. ↑ Ned Jacobs (June 8, 2010). "The Vancouver neighbourhoods backlash continues". www.francesbula.com. Retrieved July 27, 2012.

Tabitha Lasley (October 3, 2013)."Why tiny houses are becoming a big trend" The London Magazine. Retrieved October 29, 2013.

پیوندهای بیرونی[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جنبش_خانه_کوچک&oldid=38570367»