جغد گوش‌دراز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

جغد گوش‌دراز
در انگلستان
وضعیت حفاظت
رده‌بندی علمی
فرمانرو: جانوران
شاخه: طنابداران
رده: پرندگان
راسته: جغدسانان
تیره: جغدان راستین
سرده: جغدهای گوشدار
گونه: جغد گوش‌دراز
نام دوبخشی
Asio otus
(کارل لینه، ۱۷۵۸)
مترادف

Asio wilsonianus

Asio otus otus

جغد گوش‌دراز[۲][۳][۴] یا جغد شاخدار (نام علمی: Asio otus) (پیش از این: Strix otus) گونه‌ای از سرده جغدهای گوشدار و راسته جغدسانان است که در اروپا، آمریکای شمالی و آسیا زادآوری می‌کند. این پرنده حدود ۳۶ سانتی‌متر دراز دارد.

جغد گوش‌دراز از سرده (جنس) جغدهای گوشدار و از خانواده جغدان است. در زبان انگلیسی به سرده‌ای دیگر از جغدها نیز جغدهای شاخدار[۵] می‌گویند؛ بنابراین، باید مراقب بود در برگردان فارسی، این سرده و آن گونه با هم اشتباه گرفته نشوند.

این پرنده در مناطق جنگلی به سر برده و در آشیانه‌های متروک با روی زمین تخم‌گذاری می‌کند. این پرنده در شمال ایران رویت شده‌است و همچنین در استان آذربایجان شرقی در بخش ایلخچی. این پرنده در برخی فرهنگ‌ها نشانه ذکاوت به‌شمار می‌آید.

جغد گوش‌دراز را در حالت نشسته از روی گوش‌پرهای بلندش به آسانی می‌توان شناسایی کرد، اما گاهی هنگام استراحت گوش‌پرهایش را جمع می‌کند. تغذیه این گونه جغد، از پستانداران کوچک، پرندگان و حشرات است و برای نشستن بیشتر درخت‌های سوزنی‌برگ را برمی‌گزیند.[۶]

منابع[ویرایش]

  1. BirdLife International (2012). ج "Asio otus". IUCN Red List of Threatened Species. Version 2013.2. International Union for Conservation of Nature. Retrieved 26 November 2013. {{cite web}}: Check |url= value (help)
  2. مبصر، فرید (۱۳۹۵). راهنمای میدانی پرندگان ایران. تهران: ناشر نویسنده. صص. ۲۵۵. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۰۴-۶۱۸۷-۴.
  3. دادرس، حبیب الله و منصوری، سید هادی (مترجمان) {نویسندگان: ا. اس. کینگ و جی. مک لیلاند} (۱۳۷۸). پرندگان، ساختار و فعالیت بدنی آنها. انتشارات دانشگاه شیراز. ص. ۴۴۹.
  4. Khaleghizadeh A. , Roselaar C. , Scott D.A. Tohidifar M. , Mlikovsky J. , Blair M. & Kvartalnov P. (2017). Birds of Iran: Annotated checklist of the bird species and subspecies. Iran-Shenasi Publishing, 474 pp. شابک ‎۹۷۸−۶۰۰−۸۳۵۱−۱۰−۸.
  5. به سرده Bubo در انگلیسی Horned owl نیز گفته می‌شود.
  6. پرندگان ایران بایگانی‌شده در ۱۳ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine، بازدید: آوریل ۲۰۱۱.