تیم ملی فوتبال امید ایران
| لقب(ها) | یوزها | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| فدراسیون | فدراسیون فوتبال ایران | ||||||||||||||||||||||||||||||
| کنفدراسیون | کنفدراسیون فوتبال آسیا (ای‌اف‌سی) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| ورزشگاه خانگی | ورزشگاه یکصدهزار نفری آزادی تهران | ||||||||||||||||||||||||||||||
| کد فیفا | IRN | ||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| نخستین بازی ملی | |||||||||||||||||||||||||||||||
 ایران ۲–۱ کویت  (کویت، کویت; ۳ دسامبر ۱۹۷۷) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| بهترین پیروزی | |||||||||||||||||||||||||||||||
 ایران ۱۰
–۰ افغانستان  (بوسان، کره جنوبی; ۲۸ سپتامبر ۲۰۰۲) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| بدترین شکست | |||||||||||||||||||||||||||||||
ایران۲_۶ ژاپن  (تهران، ایران; ۹ فوریه ۲۰۰۱) | |||||||||||||||||||||||||||||||
| قهرمان آسیا | |||||||||||||||||||||||||||||||
| حضور | ۴ (نخستین حضور در ۲۰۱۳) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| بهترین نتیجه | ۱/۴ پایانی: ۲۰۱۶ | ||||||||||||||||||||||||||||||
| بازی‌های آسیایی | |||||||||||||||||||||||||||||||
| حضور | ۶ (نخستین حضور در ۲۰۰۲) | ||||||||||||||||||||||||||||||
| بهترین نتیجه |  : (۲۰۰۲) | ||||||||||||||||||||||||||||||
سابقه مدال
| |||||||||||||||||||||||||||||||
تیم ملی فوتبال امید ایران یا تیم ملی فوتبال زیر ۲۳ سال ایران نمایندهٔ فوتبال کشور ایران در بازی‌های المپیک تابستانی و بازی‌های آسیایی است.[۱]
تیم فوتبال امید ایران[ویرایش]
تیم فوتبال امید ایران، نام تیم منتخب المپیک ایران است. این تیم، تیم فوتبالی بین‌المللی است که از سوی کمیته ملی المپیک ایران (نه فدراسیون فوتبال ایران) به نمایندگی از فوتبال ایران در مسابقاتی که برگزارکننده آن‌ها کمیته بین‌المللی المپیک یا کمیته المپیک آسیا (نه فیفا) باشد شرکت می‌نماید.[۱]
نفرات و اعضای کادر فنی این تیم درست به مانند تیم ملی فوتبال ایران می‌توانند از میان بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ‌های فوتبال داخلی یا خارجی و مربیان شایسته انتخاب شوند با این تفاوت که بازیکنان بایستی از محدوده سنی زیر ۲۳ سال باشند. البته مطابق آئین‌نامه المپیک، این تیم به مانند سایر تیم‌های فوتبال المپیک جهان، مجاز به استفاده از سه بازیکن بالاتر از این شرایط سنی است.[۱]
حواشی مدیریتی[ویرایش]
صرف اشتغال بازیکنان و مربّیان در نظر گرفته شده برای تیم امید در لیگ‌های مختلف فوتبال ایران که از سوی فدراسیون فوتبال سازماندهی می‌شود، به خودی خود پای این نهاد و سازمان‌ها، کمیته‌ها و اتّحادیه‌های وابسته‌اش را نیز تا حدودی به سازوکار ساماندهی به امور تیم امید باز می‌کند و این موضوع همواره یکی از مشکلات و سبب بروز ناهماهنگی‌ها و در پاره‌ای اوقات حتی کشمکش‌هایی در امر مدیریت این تیم میان فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک و گاهی حتی سازمان تربیت بدنی، و یکی از عوامل عدم نتیجه‌گیری درخشان آن در بازی‌های آسیایی و ناکامی مطلق در رقابت‌های انتخابی المپیک (عدم راهیابی به مسابقات المپیک در ده دوره متوالی پس از المپیک ۱۹۷۶ مونترال) بوده‌است.[۲][۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹]
ذوالفقارنسب، از مربّیان فوتبال ایران در این زمینه طیّ اظهار نظری عنوان و پیشنهاد نموده‌است:
... تا زمانی که این تیم از دو کانال کمیته ملّی المپیک و فدراسیون فوتبال هدایت شود اوضاع بر همین منوال خواهد بود و به توفیقی در این راه نخواهیم رسید … رئیس سازمان تربیت بدنی اختیار این تیم را به یکی از این دو نهاد واگذار کرده و مشکل ایجاد شده را یک بار برای همیشه حل کند…[۱۰]
از دیگر نقدهایی که گهگاه حول این تیم نیز به مانند برخی دیگر از عرصه‌های فوتبال ایران عنوان می‌شود، ادّعای آلودگی انتخاب‌ها (به‌خصوص در زمینه مربّی) به واسطه‌گری و دلّالی افراد غیر ورزشی با اهداف صرفاً اقتصادی و سودجویانه است.[۱۱]
بازیکنان[ویرایش]
بازیکنان کنونی[ویرایش]
فهرست اعلام شده نهایی برای بازی‌های غرب آسیا توسط غلامرضا عنایتی[۱۲]
|}
کادر فنی[ویرایش]
| سمت | |
|---|---|
| سرمربی | |
| دستیار مربی | |
| مربی دروازه‌بان‌ها | |
| مربی بدنساز | |
| آنالیزور | |
| سرپرست | |
| مدیر تیم ملی امید | |
مربیان[ویرایش]
حشمت مهاجرانی (۱۹۷۹–۱۹۷۷)[۱]- ایرج سلیمانی (۱۹۸۲–۱۹۸۰)
- محمود یاوری (۱۹۸۴–۱۹۸۲)
- ایرج سلیمانی (۱۹۹۱–۱۹۸۴)
- حسن حبیبی (۱۹۹۴–۱۹۹۱)
انور هادژیابدیچ (۱۹۹۴) (موقت)
هانس یورگن گده (۱۹۹۵–۱۹۹۴)- حسن حبیبی (۱۹۹۵)
- ابراهیم قاسمپور (۱۹۹۹–۱۹۹۷)
- ایگون کوردس (۱۹۹۹)
- مهدی مناجاتی (۲۰۰۲–۱۹۹۹)
برانکو ایوانکوویچ (۲۰۰۳–۲۰۰۲)- محمد مایلی‌کهن (۲۰۰۴–۲۰۰۳)
- حسین فرکی (۲۰۰۴) (موقت)
رنه سیموئز (۲۰۰۶–۲۰۰۵)- وینگو بگویچ (۲۰۰۷–۲۰۰۶)
- نناد نیکولیچ (۲۰۰۸–۲۰۰۷)
- غلامحسین پیروانی (۲۰۱۰–۲۰۰۹)
- هومن افاضلی (۲۰۱۱–۲۰۱۰)
- علیرضا منصوریان (۲۰۱۴–۲۰۱۱)
نلو وینگادا (۲۰۱۴)- محمد خاکپور (۲۰۱۶–۲۰۱۴)
- امیرحسین پیروانی (۲۰۱۷)
- زلاتکو کرانچار (۲۰۱۹–۲۰۱۸)
- فرهاد مجیدی (۲۰۱۹)
- حمید استیلی (۲۰۱۹–۲۰۲۱)
- مهدی مهدوی‌کیا (۲۰۲۱–۲۰۲۲)
- غلامرضا عنایتی (۲۰۲۳)
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «اولین تیم امید تاریخ (عکس)». ورزش سه. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۸.
- ↑ «سعیدلو: تیم امید برای موفّقیّت نیاز به همدلی بیشتر فدراسیون فوتبال دارد». وبگاه پارس فوتبال.[پیوند مرده]
- ↑ «سعیدلو خواستار همدلی مسئولان فدراسیون شد». خبرگزاری مهر.[پیوند مرده]
- ↑ «گفتگو با شاهرخ بیانی». وبگاه Deutsche Welle.
- ↑ «اختلاف نظرها آتش به جان تیم امید». وبگاه خبری تحلیلی عصر ایران.
- ↑ «کفاشیان: کمیته تیم‌های ملّی مخالف حضور پیروانی در تیم امید است». خبرگزاری فارس.[پیوند مرده]
- ↑ «تیم امید در بن‌بست». همشهری آنلاین. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۲ فوریه ۲۰۱۰.
- ↑ «کمیته ملّی المپیک: فدراسیون مسئول ناکامی تیم امید است». وبگاه خبر آنلاین.[پیوند مرده]
- ↑ «تیم ملّی امید در کشاکش بین فدراسیون و کمیته المپیک». پابگاه خبری تحلیلی فرارو.[پیوند مرده]
- ↑ «جدیدترین موضع‌گیری‌ها در فوتبال ملّی ایران». وبگاه صدای آلمان.
- ↑ ««امید» ناامیدترین تیم تاریخ فوتبال ایران». مجلّه الکترونیکی ویستا.
- ↑ «فهرست تیم ملی امید برای غرب آسیا مشخص شد». ایسنا. ۲۰۲۳-۰۶-۰۹. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۶-۲۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- امید ایران در وبگاه ترانسفرمارکت