ترک‌های فرانسه

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ترک‌های فرانسه
مناطق با جمعیت چشمگیر
آلزاس • بوردو • لیل • لیون • لورن • مارسی • پاریس • استراسبورگ
زبان‌ها
فرانسوی • ترکی استانبولی
دین
اکثریت اهل تسنن و…

ترک‌های فرانسه یا فرانسوی‌های ترک (فرانسوی: Turcs de France‎; ترکی استانبولی: italics correction‎) شاخه‌ای از ترک‌های استانبولی که به فرانسه مهاجرت کرده‌اند. همچنین ترک‌های فرانسه به کسانی گفته می‌شود که از والدینی ترک به صورت یک رگه یا دورگه در فرانسه زاده شده‌باشند. فرانسه، پس از آلمان مقصد دوم ترک در مهاجرت به قاره اروپا می‌باشد.[۷] براساس داده‌های مؤسسه ملی آمار و مطالعات اقتصادی مهاجران و فرزندان آنان (۲ نسل بعد) کشور فرانسه در سال ۲۰۰۸، ۴۵۹٬۰۰۰ نفر خود را ترک اعلام کرده‌بودند.[۸]

پیشینه[ویرایش]

برای نخستین بار، در قرن ۱۶اُم و ۱۷اُم در دوران امپراطوری عثمانی، بردگان و بازرگانانی به فرانسه مهاجرت کردند.[۹][۱۰] مورخی به نام باغدیانتز مک‌کوب[پ ۱] مارسی را به عنوان شهری ترک در طول زمان شرح داده‌است.[۱۱] اما در دوران معاصر، فرانسه یک توافق‌نامه دو جانبه استخدام نیروی کار با ترکیه را در ۸ ماه مه سال ۱۹۶۵ به امضا رسانید.[۱۲] زیرا تعداد کارگران ارسالی از کشورهای دیگری نظیر ایتالیا، اسپانیا و پرتغال کافی نبودند.[۱۳] استخدام کارگران از ترکیه، تا ۳ ژوئیه سال ۱۹۷۴ ادامه داشت، که بعد از آن دولت فرانسه تصمیم به توقف گرفتن نیروی کار از ترکیه کرد.[۱۳] تا سال ۱۹۷۵، ۵۵۷۱۰ تن کارگر ترکیه‌ای در فرانسه زندگی می‌کردند.[۱۳] و در سال ۱۹۹۰ تقریباً به ۱۹۸٬۰۰۰ نفر، یعنی جمیعت ترک‌ها چهار برابر شده‌بود.[۱۴] اکثریت مهاجران ترکیه، از مناطق روستایی ترکیه به خصوص ناحیه آناتولی مرکزی به فرانسه کوچیده‌بودند.[۱۵]

جمعیت‌شناسی[ویرایش]

اکثریت ترک‌ها در شرق فرانسه متمرکز هستند.[۱۶] و در ناحیه‌های ایل-دو-فرانس (مخصوصا پاریس)، نور-پا-دو-کاله (مخصوصا کاله، روبه و لیل) رون-آلپ (مخصوصا لیون)، آلزانس (مخصوصا استراسبورگ، لورن) سکونت دارند.[۱۷][۱۸] همچنین جامعه‌ای بزرگ از ترک‌ها در مارسی زندگی می‌کنند.[۱۹]

با توجه به سرشماری فرانسه، در سال ۱۹۶۸، ۸٬۰۰۰ ترک در فرانسه زندگی می‌کرده‌است، این آمار به ۵۱٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۷۵، ۱۲۳٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۸۲، ۱۹۸٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۰، و ۲۰۸٬۰۰۰ نفر در سال ۱۹۹۹ افزایش یافته‌است.[۲۰][۱۷] با این حال، سرشماری فرانسه تنها اطلاعات را بر اساس کشور محل تولد جمع‌آوری کرده‌بود؛ بنابراین کسانی که فرزند خود را در فرانسه به دنیا آروده‌بودند، در این سرشماری ثبت نمی‌شد.[۲۱] اگر داندگان تابعیت و مهاجران غیرقانونی نیز در نظر گرفته می‌شد، جمعیت ترک‌ها به مراتب بیشتر نیز خواهد بود.[۲۲]

اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، برآرودهای دانشگاهی جمعیت ترک‌ها را در فرانسه را بین ۴۵۰٬۰۰۰–۵۰۰٬۰۰۰ تخمین زده‌بود.[۱۸][۱] جریان مهاجرت از ترکیه به فرانسه به مراتب سریع‌تر از مراکش و الجزایری‌ست که جزء کشورهایی هستند که به فرانسه مهاجرت می‌کنند.[۱۵] بنابراین، برآوردهای اخیر ترک را در بین ۵۰۰٬۰۰۰ تا ۶۰۰٬۰۰۰ نفر تخمین می‌زند.[۳] اتحادیه ترک-اسلامی فرانسه جمعیت نوادگان و نسل ترک‌ها را بیش از یک میلیون نفر در فرانسه قلمداد می‌کند.[۵] در سال ۲۰۱۲ در مقاله‌ای از هفته نامه ارمنی نیز آورده شده‌بود که حدود یک میلیون نفر از مردم فرانسه از منشأ ترک هستند.[۶] با توجه به مطالعه اخیر در اکتبر ۲۰۱۲ توسط مؤسسه ملی آمار و مطالعات اقتصادی مهاجران و فرزندان آنان (۲ نسل بعد) کشور فرانسه در سال ۲۰۰۸، ۴۵۹٬۰۰۰ نفر خود را ترک اعلام کرده‌بودند.[۸]

اگرچه نرخ زاد و ولد در میان ترک‌هایی که در فرانسه زندگی می‌کنند در طول سال کاهش یافته‌است اما آنان آمار قابل ملاحظه و بالاتری از جمعیت فرانسه را دارند. در سال ۱۹۸۲، متوسط تعداد کودکان برای ترک‌ها ۵٫۲ در مقایسه با ۱٫۸ برای مردم فرانسه بود. در سال ۱۹۹۰، متوسط تعداد تولد برای ترک‌ها ۳٫۷ نسبت به ۱٫۷ جمعیت فرانسوی بوده‌است.[۲۳]

فرهنگ و زبان[ویرایش]

جامعه ترک‌های فرانسه بر هویت قومی-مذهبی خود پایبند هستند و اصولاً ازدواج‌ها را به صورت درون جامعهٔ خود انجام می‌دهند، بر آموزش زبان ترکی تأکید ویژه‌ای مخصوصاً از دوران کودکی دارند،[۲۴] پیوندی محکم میان زبان و مذهب‌شان موجود است که در مساجد مرتبط با خودشان از زبان ترکی به جای عربی و فرانسوی بهره می‌گیرند.[۲۵] طبق تحقیقی ۷۷٪ ترک‌ها در داخل خانواده از زبان ترکی استفاده می‌کردند ولی ۶۸٪ کودکان ترک با افراد دیگر به زبان فرانسوی صحبت می‌کردند.[۲۶] اصولاً کودکان با همسالان خود فرانسوی صحبت می‌کنند.[۲۷] ولی خانواده ها، زبان ترکی را به فرزندانشان از کودکی آموزش می‌دهند.[۲۴] شبکه‌های اجتماعی، سفر به ترکیه، دسترسی آسان به رسانه‌های ترکیه باعث حفظ و کمک به یادگیری زبان ترکی برای جامعهٔ ترک‌های فرانسه می‌شود.[۲۸] ترک‌ها در مقایسه با سایر مسلمانان مهاجر به فرانسه، کمتر تمایل به استفاده از زبان فرانسوی دارند و دارای یک ارتباط قوی فرهنگی با ترکیه هستند و معمولاً خطبه‌های نمازجمعه را نیز به جای عربی و فرانسوی از زبان ترکی بهره می‌گیرند.[۲۵]

دین[ویرایش]

اکثریت ترک‌ها به دین اسلام پایبند هستند، تمرکز بر ایجاد مدارس و مساجدشان نیز شدیداً به ترکیه وابسته است.[۲۹] بیش از ۷۰ مسجد در فرانسه متعلق به جامعهٔ ترک‌ها فعال می‌باشد.[۲۵][۳۰]

نگارخانه[ویرایش]

  • پرچم فرانسه و ترکیه در راهپیمایی در پاریس در ژانویه ۲۰۱۵
    پرچم فرانسه و ترکیه در راهپیمایی در پاریس در ژانویه ۲۰۱۵
  • طرفداران تیم ملی فوتبال ترکیه
    طرفداران تیم ملی فوتبال ترکیه
  • طرفداران تیم ملی فوتبال ترکیه
    طرفداران تیم ملی فوتبال ترکیه
  • پرچم هواداران باشگاه فوتبال گالاتاسرای در پاریس
    پرچم هواداران باشگاه فوتبال گالاتاسرای در پاریس
  • مغازه فست‌فود یک ترک در پاریس
    مغازه فست‌فود یک ترک در پاریس
  • جشنواره کودکان ترک در سال ۲۰۰۵
    جشنواره کودکان ترک در سال ۲۰۰۵
  • مسجدی متعلق به ترک‌ها
    مسجدی متعلق به ترک‌ها

واژه‌نامه[ویرایش]

  1. ↑ Baghdiantz McCabe

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ (Hunter 2002، 6).
  2. ↑ Grand National Assembly of Turkey (2009). "İnsan Haklarını İnceleme Komisyonu:Fransa Raporu" (PDF). Grand National Assembly of Turkey. p. 3.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Todays Zaman. "France and its world famous capital 'Paris'". Archived from the original on 12 January 2012. Retrieved 2011-05-01.
  4. ↑ Aksiyon. "Şimdi de mikrofon Frankofonlarda". Archived from the original on 6 October 2014. Retrieved 2012-02-16.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Fransa Diyanet İşleri Türk İslam Birliği. "2011 YILI DİTİB KADIN KOLLARI GENEL TOPLANTISI PARİS DİTİB'DE YAPILDI". Archived from the original on 7 January 2012. Retrieved 2012-02-15.
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ Armenian Weekly. "An Interview with Garo Yalic, Advisor to Valerie Boyer". Retrieved 2012-02-15.
  7. ↑ (LeSaout و Kadri 2002، 86).
  8. ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ Fiches thématiques – Population immigrée – Immigrés – Insee Références – Édition 2012, Insee, Octobre 2012
  9. ↑ (Morrison و Gardiner 1995، 190).
  10. ↑ (Takeda 2011، 98).
  11. ↑ (McCabe 2008، 18).
  12. ↑ (Akgündüz 2002، 61).
  13. ↑ ۱۳٫۰ ۱۳٫۱ ۱۳٫۲ (Akgündüz 2002، 101).
  14. ↑ (Al-Shahi و Lawless 2005، 13).
  15. ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ (Milewski و Hamel 2010، 618).
  16. ↑ (LeSaout و Kadri 2002، 87).
  17. ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ (Hargreaves 2007، 73).
  18. ↑ ۱۸٫۰ ۱۸٫۱ (Nielsen، Akgonul و Alibasic 2009، 129).
  19. ↑ (Bowen 2008، 147).
  20. ↑ (Rollan و Sourou 2006، 38).
  21. ↑ (Milewski و Hamel 2010، 631).
  22. ↑ (Fadlouallah 1994، 32).
  23. ↑ (Al-Shahi و Lawless 2005، 27).
  24. ↑ ۲۴٫۰ ۲۴٫۱ (Backus 2008، 695).
  25. ↑ ۲۵٫۰ ۲۵٫۱ ۲۵٫۲ (Bowen 2009، 60).
  26. ↑ (Akıncı و Jisa 2000، 318).
  27. ↑ (Crul 2011، 275).
  28. ↑ (Backus 2008، 694).
  29. ↑ (Bowen 2009، 11).
  30. ↑ (Çitak 2010، 626).

کتاب‌شناسی[ویرایش]

  • Akgönül, Samim (2009), "Turks of France: Religion, Identity and Europeanness", in Küçükcan, Talip; Güngör, Veyis (eds.) (eds.), Turks in Europe: Culture, Identity, Integration (PDF), Turkevi Research Centre, ISBN 90-77814-13-2 {{citation}}: |editor2-first= has generic name (help)[پیوند مرده].
  • Akgündüz, Ahmet (2008), Labour migration from Turkey to Western Europe, 1960–1974: A multidisciplinary analysis, Ashgate Publishing, ISBN 0-7546-7390-1
  • Akıncı, Mehmet-Ali; Jisa, Harriet (2000), "Development of Turkish clause linkage in the narrative texts of Turkish-French bilingual children in France", in Göksel, Aslı; Kerslake, Celia (eds.) (eds.), Studies on Turkish and Turkic languages, Otto Harrassowitz Verlag, ISBN 3-447-04293-1 {{citation}}: |editor2-first= has generic name (help)
  • Akıncı, Mehmet-Ali; Jisa, Harriet; Kern, Sophie (2001), "Influence of L1 Turkish on L2 French narratives", in Strömqvist, Sven (ed) (ed.), Narrative development in a multilingual context, John Benjamins Publishing, ISBN 90-272-4134-1 {{citation}}: |editor-first= has generic name (help)
  • Al-Shahi, Ahmed; Lawless, Richard I. (2005), Middle East and North African immigrants in Europe, Routledge, ISBN 0-415-34830-7
  • Backus, Ad (2008), "Turkish as an Immigrant Language in Europe", in Bhatia, Tej K.(ed) (ed.), The Handbook of Bilingualism, Wiley-Blackwell, ISBN 0-631-22735-0 {{citation}}: |editor-first= has generic name (help).
  • Bowen, John Richard (2008), Why the French Don't Like Headscarves: Islam, the State, and Public Space, Princeton University Press, ISBN 0-691-13839-7
  • Bowen, John Richard (2009), Can Islam be French?: pluralism and pragmatism in a secularist state, Princeton University Press, ISBN 0-691-13283-6
  • Çitak, Zana (2010), "Between 'Turkish Islam' and 'French Islam': The Role of the Diyanet in the Conseil Français du Culte Musulman", Journal of Ethnic and Migration Studies, Routledge, 36 (4): 619–634
  • Crul, Maurice (2007), "The Integration of Immigrant Youth", in Suárez-Orozco, Marcelo M. (ed.) (ed.), Learning in the global era: international perspectives on globalization and education, University of California Press, ISBN 0-520-25436-8 {{citation}}: |editor-first= has generic name (help)
  • Crul, Maurice (2011), "How Do Educational Systems Integrate? Integration of Second-Generation Turks in Germany, France, the Netherlands, and Austria", in Alba, Richard; Waters, Mary C. (eds.) (eds.), The Next Generation: Immigrant Youth in a Comparative Perspective, NYU Press, ISBN 0-8147-0743-2 {{citation}}: |editor2-first= has generic name (help)
  • Fadlouallah, Abdellatif (1994), "Migration flows from the South to western countries", in De Azevedo, Raimondo Cagiano (ed) (ed.), Migration and Development Co-operation, Council of Europe, ISBN 92-871-2611-9 {{citation}}: |editor-first= has generic name (help).
  • Hargreaves, Alec G. (2007), Multi-ethnic France: immigration, politics, culture and society, Taylor & Francis, ISBN 0-415-39782-0
  • Hunter, Shireen (2002), Islam, Europe's second religion: the new social, cultural, and political landscape, Greenwood Publishing Group, ISBN 0-275-97609-2
  • Kastoryano, Riva (2002), Negotiating identities: states and immigrants in France and Germany, Princeton University Press, ISBN 0-691-01015-3
  • Kirszbaum, Thomas; Brinbaum, Yaël; Simon, Patrick; Gezer, Esin (2009), "The Children of Immigrants in France: The Emergence of a Second Generation" (PDF), Innocenti Working Paper 2009–13, UNICEF Innocenti Research Centre, ISBN 1014-7837 {{citation}}: Check |isbn= value: length (help)
  • LeSaout, Didier; Kadri, Aïssa (2002), "Immigration policies and education in France", in Pitkänen, Pirkko; Kalekin-Fishman, Devorah; Verma, Gajendra K. (eds.) (eds.), Education and immigration: settlement policies and current challenges, Routledge, ISBN 0-415-27821-X {{citation}}: |editor3-first= has generic name (help)
  • Marteilhe, Jean (1867), The Huguenot galley-slave: being the autobiography of a French Protestant condemned to the galleys for the sake of his religion, Leypoldt & Holt.
  • McCabe, Ina Baghdiantz (2008), Orientalism in early modern France: Eurasian trade, exoticism, and the Ancien Régime, Berg, ISBN 1-84520-374-7
  • Milewski, Nadja; Hamel, Christelle (2010), "Union Formation and Partner Choice in a Transnational Context: The Case of Descendants of Turkish Immigrants in France", International Migration Review, Center for Migration Studies of New York, 44 (3): 615–658
  • Morrison, John; Gardiner, Robert (1995), The Age of the Galley: Mediterranean oared vessels since pre-classical times, Conway, ISBN 0-85177-955-7
  • Nielsen, Jørgen S.; Akgonul, Samim; Alibasic, Ahmet (2009), Yearbook of Muslims in Europe, BRILL, ISBN 90-04-17505-9
  • Organisation for Economic Co-operation and Development (2008), International Migration Outlook: SOPEMI 2008, OECD Publishing, ISBN 92-64-04565-1
  • Peignard, Emmanuel (2006), "Immigration in France", in Lynch, Jean B.(ed.) (ed.), France in Focus: Immigration Policies, Foreign Policy, and U.S. Relations, Nova Publishers, ISBN 1-59454-935-4 {{citation}}: |editor-first= has generic name (help)
  • Rollan, Françoise; Sourou, Benoît (2006), Les migrants turcs de France: entre repli et ouverture, Maison des Sciences de l'Homme d'Aquitaine, ISBN 2-85892-330-2
  • Takeda, Junko Thérèse (2011), Between Crown and Commerce: Marseille and the Early Modern Mediterranean, JHU Press, ISBN 0-8018-9982-6

برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]

  • Böcker, A. (۱۹۹۶), “Refugee and Asylum-Seeking Migration from Turkey to Europe” Boðaziçi Journal Vol. 10, Nos. ۱–۲.
  • Cahiers d'Etudes sur la Mediterranée orientale et le Monde Turco-iranien (1992), special issue on Turkish immigration in Germany and France, Paris: Centre d'Etude des Relations internationales, n°۱۳.
  • Cahiers d'Etudes sur la Mediterranée orientale et le Monde Turco-iranien (1996), special issue on Turkish migrant women in Europe, Paris: Centre d'Etude des Relations internationales, n°۲۱.
  • Les Annales de l'Autre Islam (1995), special issue on Turkish diaspora in the World, Paris: Institut national des Langues et des Civilisations orientales, n°۳.

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ترک‌های_فرانسه&oldid=37207162»