تخت روان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تخت روانِ پاپ، اسقف رم و رهبر کلیسای کاتولیک که استفاده از آن به‌دستور ژان پل دوم منسوخ گردید.
دختر سفیر بریتانیا در عثمانی (اواخر سده ۱۹)
اثر فائوستو زونارو

تخت روان (به فرانسوی: Palanquin) تختی است که سابقاً پادشاهان، اعضای خاندان سلطنتی، اعضای بلندپایه دربار، طبقه مرفه و اعیان در آن می‌نشستند و نوکران یا بردگان آن را بر دوش کشیده و حمل می‌کردند.[۱]

پانویس[ویرایش]

  1. Trevor Fawcett, "Chair transport in Bath" بایگانی‌شده در ۱۴ دسامبر ۲۰۱۲ توسط Archive.today: from Bath History, II (1988): richly detailed social history