بی‌خدایی ندانم‌گرا

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
ندانم گرا

بی‌خدایی ندانم‌گرا (یا ندانم‌گرایی بی‌خدا) (به انگلیسی: Agnostic atheism) موضعی فلسفی است که بی‌خدایی و ندانم‌گرایی را دربرمی‌گیرد. بی‌خدایان ندانم‌گرا، بی‌خدا هستند؛ چون اعتقادی به وجود خدایی ندارند، و ندانم‌گرا هستند چون مدعی‌اند که وجود یک خدا، به‌طور ذاتی، ناشناختنی یا با توجه به مدارک فعلی ناشناخته است. بی‌خدای ندانم‌گرا ممکن است در مقابل خداباور ندانم‌گرا قرار بگیرد، که معتقد است یک یا چند خدا وجود دارند ولی مدعی است وجود یا عدم وجود آن ناشناخته است یا همیشه غیرقابل شناخت باقی خواهد ماند.[۱][۲]

نمونه[ویرایش]

برتراند راسل از مثال مشهور «قوری چای آسمانی» استفاده می‌کند. به این شکل که استدلال می‌کند غیرممکن است ما وجود قوری چای را در آسمان بدانیم، ولی با این حال اکثر مردم به چنین قوری‌ای اعتقادی ندارند؛ بنابراین، موضع ما نسبت به وجود قوری، ناقوری‌گرایی ندانم‌گرا است، زیرا با وجود اینکه ما به وجود قوری اعتقاد نداریم، ادعای دانستن قطعی عدم وجود آن را نمی‌کنیم.[۳]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Agnostic atheism». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ مارس ۲۰۱۳.
  2. Smith, George H (1979). Atheism: The Case Against God. p. 10-11. Properly considered, agnosticism is not a third alternative to theism and atheism because it is concerned with a different aspect of religious belief. Theism and atheism refer to the presence or absence of belief in a god; agnosticism refers to the impossibility of knowledge with regard to a god or supernatural being. The term "agnostic" does not, in itself, indicate whether or not one believes in a god. Agnosticism can be either theistic or atheistic.
  3. Garvey, Brian (2010). "Absence of evidence, evidence of absence, and the atheist's teapot" (PDF). Ars Disputandi. 10: 9–22. Archived from the original (PDF) on 24 January 2013. Retrieved 17 March 2013.