بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰

بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰
یک فروند بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ بریتیش ایرویز
کاربری	هواپیمای پهن‌پیکر
کشور سازنده	ایالات متحدهٔ آمریکا
تولیدکننده	هواپیماهای تجاری بوئینگ
نخستین پرواز	۲۹ آوریل ۱۹۸۸
معرفی‌شده در	۹ فوریه ۱۹۸۹ با نورت‌وست ایرلاینز
وضعیت	فعال
کاربر اصلی	بریتیش ایرویز چاینا ایرلاینز ماهان ایر هواپیمایی کره یونایتد ایرلاینز
ساخته‌شده	مدل‌های مسافربری: ۱۹۸۸–۲۰۰۵ مدل‌های باربری: ۱۹۹۳–۲۰۰۹
تعداد ساخته‌شده	۶۹۴
هزینه هر فروند	۷۴۷–۴۰۰/-۴۰۰ئی‌آر: ۲۳۴–۲۶۶٫۵ میلیون دلار ۷۴۷–۴۰۰اف/-۴۰۰ئی‌آراف: ۲۳۸–۲۶۸ میلیون دلار
توسعه‌یافته از	بوئینگ ۷۴۷
گونه‌ها	بوئینگ یال-۱ بوئینگ دریم لیفتر
توسعه‌یافته به	بوئینگ ۷۴۷–۸

بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ (به انگلیسی: Boeing 747-400) هواپیمای جت پهن‌پیکر مسافربری است که در فرایند توسعه، نسبت به سایر مدل‌های توسعه داده شده بوئینگ ۷۴۷ دارای بیشترین تغییرات می‌باشد، بگونه‌ای که تنها از چهار موتور و اسکلت پهن‌پیکر از مدل اولیه بوئینگ ۷۴۷ در آن استفاده شده‌است.

در بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ تغییرات تکنولوژیکی و ساختاری متعددی برای یک بدنه کارآمدتر، انجام شده‌است. از ویژگی‌های متمایز آن نسبت به قبل ۷۴۷ می‌توان به نصب بالک ۱٫۸ متری در انتهای بال‌ها، اضافه کردن کابین خلبان شیشه‌ای و بهینه کردن سوخت در موتورها اشاره کرد.

در این مدل همچنین طراحی داخلی کاملاً بروز شده‌است. این مدل دارای ظرفیت حداکثر ۶۶۰ مسافر (در کلاس ۷۴۷–۴۰۰دی) می‌باشد و می‌تواند بدون توقف، تا ۱۴٫۲۰۰ کیلومتر را با حداکثر ظرفیت بار طی نماید. نخستین سری از بوئینگ ۷۴۷–۴۰۰ در ۹ فوریه ۱۹۸۹ توسط شرکت نورت‌وست ایرلاینز به خدمت گرفته شد.

در ایران، هواپیمایی ماهان با در اختیار داشتن سه فروند از این مدل (دو فروند فعال و یک فروند زمینگیر به دلیل مشکلات حقوقی) تنها کاربر این هواپیما در ایران می‌باشد.

منابع

• مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Boeing 747-400». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ مه ۲۰۱۴.