بهنام

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بهنام یکی از نام‌های ایرانی است و به معنی "شخصی که از او به نیکی یاد می شود" می‌باشد. در لغت‌نامه دهخدا معنی بهنام. [ ب ِ ] (ص مرکب) «نیک نام. خوشنام. (فرهنگ فارسی معین). || (اِ مرکب) نام نیک و خوب. (آنندراج). نام نیک. شهرت خوب» می‌باشد[۱]

منابع[ویرایش]

  1. لغت‌نامه دهخدا (۷ ژوئن ۲۰۱۲). «بهنام». لغت‌نامه دهخدا. دریافت‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۱۲.[پیوند مرده]