بزرگ بن شهریار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بزرگ بن شهریار رامهرمزی دریانورد ایرانی بود. او در نیمهٔ نخست سده چهارم هجری، یعنی ۹۱۲ تا ۱۰۰۹ میلادی برآمد. او پس از سال ۹۵۳–۹۵۴ میلادی مجموعه‌ای از داستان‌ها و افسانه‌های ناخدایان و دریانوردان و تاجران در اقیانوس هند را در کتابی به نام عجائب الهند بر و بحر و الجزیرة گردآوری کرد.

منابع[ویرایش]

  • سارتن، جرج. مقدمه بر تاریخ علم. ترجمهٔ غلامحسین صدری افشار. انتشارات علمی و فرهنگی.
  • "Buzurg b. S̲h̲ahriyār", In Encyclopedia of Islam. New ed. , p. 1359.