بالاگریوه
بالاگِریوِه منطقهای در جنوب استان لرستان ، جنوب استان ایلام و شمال استان خوزستان کنونی است که وسعت آن از غرب تا کبیر کوه و از جنوب تا بخش الوارگرمسیری است.[۱] بالاگریوه سکونتگاه طوایفی از قبیل جودکی، بهاروند، میر، دیرکوند، قلاوند و رشنو است.[۲]
تاریخ[ویرایش]
پیش از طوایف میر، جودکی و قلاوند و تا دوره حکومت قاجارها منطقه بالاگریوه جزئی از سکونتگاه طایفه ساکی بود. سکوندها مهمترین ایل لرستان بودند که در شکلگیری حکومت زندیان به کریمخان زند کمک کرده و همراه وی به شیراز رفتند اما پس از انقراض سلسله زندیه به لرستان برگشتند.[۳]
پس از بازگشت سکوند ها از شیراز، این ایل علیه ساکیها برای تصرف منطقه بالاگریوه به نبرد پرداخت که نتیجه آن کشته شدن حسینخان ساکی رئیس طایفه ساکی و تصرف بالاگریوه توسط ایل سکوند بود.[۳] پس از این شکست ساکیها در لرستان و خوزستان پراکنده شده و به عنوان یکی از طوایف سکوند درآمدند.[۳]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «بالاگریوه، بسته کاملی از گذشته ایران». ایسنا. ۲۰۱۶-۰۳-۰۳. دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۵-۲۴.
- ↑ «معنی بالاگریوه | لغتنامه دهخدا». دریافتشده در ۲۰۲۲-۰۵-۲۴.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ چگنی, فرهاد (خانجان) (Winter 1378). "ایل سگوند، نام و تاریخ آن". کیهان فرهنگی. 161 (16): 66–67.