بازار اصفهان

مختصات: ۳۲°۳۹′۴۷″ شمالی ۵۱°۴۰′۳۱″ شرقی / ۳۲٫۶۶۳۰۶°شمالی ۵۱٫۶۷۵۲۸°شرقی / 32.66306; 51.67528
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
بازار اصفهان (قیصریه)
Map
نامبازار اصفهان (قیصریه)
کشورایران
استاناستان اصفهان
شهرستاناصفهان
اطلاعات اثر
نام‌های دیگربازار چیت سازا
نام‌های قدیمیبازار چیت سازا
کاربریبازار
دیرینگیدوره صفوی
دورهٔ ساخت اثردوره صفوی
بانی اثراستاد علی اکبر اصفهان
مالک اثرشاه عباس صفوی
اطلاعات ثبتی
شمارهٔ ثبت۲۱۱۷
تاریخ ثبت ملی۱۶ شهریور ۱۳۷۷
بازار اصفهان (قیصریه) بر ایران واقع شده‌است<div style="position: absolute; z-index: 2; top: خطای عبارت: نویسه نقطه‌گذاری شناخته نشده «م»%; left: خطای عبارت: نویسه نقطه‌گذاری شناخته نشده «م»%; height: 0; width: 0; margin: 0; padding: 0;">
<div style="font-size: %; line-height: 110%; z-index:90; position: relative; top: -1.5em; width: 6em; خطای عبارت: نویسه نقطه‌گذاری شناخته نشده «م»">بازار اصفهان (قیصریه)
روی نقشه ایران
مختصات: ناتوان در تجزیه عرض جغرافیایی به عنوان یک رقم:12 متر
{{#coordinates:}}: عرض جغرافیایی نامعتبر
سردر قیصریه، یکی از ورودی‌های بازار
تولید و فروش صنایع دستی در بازار مسگرها

بازار اصفهان (قیصریه) در زمان شاه عباس صفوی از روی بازار قیصریه لار الگوبرداری شده و یکی از قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین بازارهای خاورمیانه به‌شمار می‌رود.[۱] ژان شاردن فرانسوی از «بازار قیصریه[۲] و بازار بزرگ اصفهان با سردر عالی و تزئینات آجرهای چینی (کاشی‌کاری) و سکوهای وسیع (از) سنگ یشم و سماق که (بر آن‌ها) جواهرفروشان و زرگران انواع و اقسام زیورآلات و جواهرآلات و سکه‌های کمیاب را به فروش می‌رساندند»، یاد کرده‌است.

امتداد بازار بزرگ اصفهان به مسجد جامع و سپس به بازار عریان منتهی می‌شود. این بازار را به مناسبت مجاورت با گنبد نظام‌الملک و مسجد جامع، بازار نظامیه یا نظام‌الملکی نیز گفته‌اند و تا نیم قرن پیش رشته‌های طولانی و متعددی این بازار را به بازارهای دروازه طوقچی و بازار غاز و میدان وصل می‌کرده‌است. از انشعابات دیگر آن، بازار ریسمان و مدرسه کاسه‌گران است. مجموعه آثار تاریخی دیگری مانند مدرسه ملا عبدالله، مسجد جارچی باشی، مدرسه صدر، مدرسه نیماورد و کاروان سراهایی از عهد صفویه و قاجاریه مانند کاروان سرای مخلص، گلشن وتیمچه ملک و بسیاری کاروان سراها و تیمچه‌های دیگر و حمام‌هایی از عصر صفویه بر اهمیت تاریخی مجموعه معماری بازار بزرگ اصفهان که از سردر بازار قیصریه تا سردر مسجد جامع اصفهان امتداد دارد افزوده‌است.[۳]

بازاری است در بافت تاریخی اصفهان که عمدتاً به فعالیت فرش‌فروشان اختصاص دارد. سردر بازار قیصریه، ورودی این بازار است. این بازار که با نام بازار سلطانی نیز خوانده می‌شود، از بزرگ‌ترین و مجلل‌ترین مرکز خرید و فروش در دوران صفویه بوده‌است و در سال ۱۰۲۹ هجری قمری (دوران صفویه) در شمال میدان تاریخی نقش جهان ایجاد گردید که این میدان را به میدان عتیق (کهنه) و اصفهان عصر سلجوقی مربوط می‌کند. این بنا در دوران صفویه از بازار قیصریه در شهر لار واقع در استان فارس الگوبرداری شده‌است.[۴][۵]

ساختار بازار[ویرایش]

ساختار بازار قیصریه در دو طبقه مرتفع ساخته شده که طبقه بالا به امور دفتری و بازرگانی اختصاص داشت و در طبقه پایین مغازه‌های اصناف گوناگون در کنار هم مستقر بوده‌اند که از این بازار بزرگ و مجلل بازارهای دیگری منشعب می‌شدند و برخی از آن‌ها هنوز هم فعال بوده و به مشاغل مختلف اختصاص دارند.[۶]

بر روی سقف گنبدهایی تعبیه شده‌است و در انتهای گنبدها نورگیرهایی برای تأمین روشنایی و تهویه هوا در نظر گرفته شده‌است.[۷]

راسته‌ها[ویرایش]

برخی از راسته‌های بازار اصفهان عبارت‌اند از:

  • بازار عریان
  • هارونیه
  • نیم‌آورد گلشن
  • مخلص
  • سماورسازها
  • مقصودبیک

مساجد[ویرایش]

در طول این شاهراه سرپوشیده و مسقّف که برخی از خارجیان آن را «نگارخانه سرپوشیده» نامیده‌اند عناصر مذهبی همچون مدرسه نیماور، مدرسه صدر، مسجد خیاط‌ها، مسجد نو، مسجد ذوالفقار، مسجد شیشه، مسجد جارچی و ده‌ها مسجد دیگر به فعالیت‌های مذهبی می‌پرداختند و بازرگانان و اصناف گوناگون در آن‌ها عبادت می‌کردند.

مدارس مذهبی[ویرایش]

مراکز فرهنگی مانند مدارس مذهبی هم به اعتبار و رونق بازار می‌افزودند. مدارسی همچون مدرسه کاسه گران، هارونیه، نیم آورد، جده بزرگ، جده کوچک، ملاعبدالله و … که با معماری خاص ایرانی ده‌ها سال است موضوع کتاب‌ها و رسالات و تحقیقات مهندسین و معماران و سیاحان گوناگون هستند.

سرا و تیمچه‌ها[ویرایش]

نهادهای اقتصادی نیز از دیگر جاذبه‌هایی هستند که در بازارها وجود داشته‌اند. برخی از این نهادها که «تیمچه» و «سرا» نامیده می‌شوند هنوز نیز فعال هستند. مشهورترین این سراها عبارت‌اند از: سرای اردستانیها، سرای خانی، سرای آقا، سرای پادرخت سوخته، سرای میراسماعیل، سرای تالار، سرای خوانساری‌ها، سرای گلشن، سرای جارچی و سرای فخر.

این سراها به همراه کاروانسراهای متعدد و پررونق بازار اصفهان را به عنصری فعال تبدیل می‌کرده که سیاحان با اشتیاق از آن بازدید می‌کردند و با دقت در سفرنامه‌هایشان معرفی می‌نمودند.

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. مهاجر، سولماز (۲۰۱۹-۰۹-۰۵). «بازار اصفهان؛ بازمانده شکوه دوران صفوی». BBC Farsi. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۹-۰۶.
  2. «قیصریه، بازاری به قدمت تاریخ اصفهان». خبرآنلاین. ۲۰۱۸-۰۹-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۹-۰۶.
  3. تبیان، موسسه فرهنگی و اطلاع‌رسانی. «بازار اصفهان». سایت مؤسسه فرهنگی و اطلاع‌رسانی تبیان. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۳-۱۰.
  4. «قیصریه، بازاری به قدمت تاریخ اصفهان». خبرآنلاین. ۲۰۱۸-۰۹-۲۹. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۹-۰۶.
  5. مهاجر، سولماز (۲۰۱۹-۰۹-۰۵). «بازار اصفهان؛ بازمانده شکوه دوران صفوی». BBC Farsi. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۰۹-۰۶.
  6. «بازارها، شهرداری اصفهان». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۲ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۷ ژوئن ۲۰۱۴.
  7. «معرفی بازار قیصریه اصفهان در ضلع شمالی میدان نقش جهان». دوستداران ایران.