اکسی هیدروژن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک سلول الکترولیز برای تولید اکسی هیدروژن که در قرن ۱۹ به کار می رفته است..

اکسی هیدروژن مخلوطی از گاز اکسیژن (O۲) و هیدروژن (H۲) است که جهت تولید دیرگدازها، جوشکاری یا برای تولید نور در چراغ‌ها به کار می‌رود. نسبت متداول هیدروژن به اکسیژن ۲ به ۱ است، ولی برای ایجاد شعله‌های متمرکز در برش و جوشکاری از نسبت ۵ به ۱ یا ۶ به ۱ از هیدروژن و اکسیژن استفاده می‌شود.[۱][۲]

مفهوم گاز قهوه ای یا brown's gas مربوط به اکسی اسیدی است که با نسبت مولی 2:1 گاز های هیدروژن و اکسیژن به دست آمده است.

منابع[ویرایش]

  1. Viall, Ethan (1921). Gas Torch and Thermite Welding. McGraw-Hill. p. 10.
  2. Howard Monroe Raymond (1916), "Oxy-Hydrogen Welding", Modern Shop Practice volume 1, American Technical Society