انتگرال دیریکله

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

در ریاضیات چند انتگرال وجود دارد که به نام ریاضیدان آلمانی یوهان پتر گوستاف لوژون دیریکله با انتگرال دیریکله شناخته می‌شوند.[۱] معروفترین این انتگرال‌ها، انتگرال ناسره تابع سینوسی‌است که در زیر آمده است:

این انتگرال به صرت مساحت زیر نمودار قابل تعربیف نیست و تنها بع تعریف اولیه انتگرال ریمان قابل تعریف است. این رابطه با نمایش انتگرال فوریه قابل اثبات است. همچنین به سادگی با استفاده از مشتق‌گیری در داخل علامت انتگرال قابل ارزیابی است.[۲]

اثبات با استفاده از مشتق‌گیری در داخل علامت انتگرال[ویرایش]

ابتدا انتگرال را به صورت تابعی از یک ثابت دلخواه بازنویسی می‌کنیم، و . رابطه

را در نظر بگیرید. سپس باید را بدست آورید.

با مشتق گیری نسبت به داریم:

با اعمال قانون انتگرال لایبنیتز داریم:

انتگرال با استفاده از فرمول اویلر بسیار ساده‌تر ساخته می‌شود

در نتیجه

که نشان دهنده قسمت موهومی است. بازنویسی انتگرال به رابطه زیر منجر می‌شود:

بنابراین

با انتگرال گرفتن از هر دو سوی معادله با شروع از تا داریم

Note that

لذا،

در نتیجه:

و به‌طور کلی تر

منابع[ویرایش]

  1. Appel, Walter. Mathematics for Physics and Physicists. Princeton University Press, 2007, p. 226. شابک ‎۹۷۸−۰−۶۹۱−۱۳۱۰۲−۳
  2. Bartle, Robert G. (10 June 1996). "Return to the Riemann Integral" (PDF). The American Mathematical Monthly. 103 (8): 625–632. doi:10.2307/2974874. JSTOR 2974874. Archived from the original (PDF) on 18 November 2017. Retrieved 16 May 2019.

پیوند به بیرون[ویرایش]