در پایان باراک اوباما با ۳۶۵ رأی در مقابل ۱۷۳ رأی جان مک‌کین، به عنوان چهل و چهارمین رئیس‌جمهور ایالات متحده انتخاب شد.[۴] اوباما در ۲۸ ایالت و منطقهٔ کلمبیا و جان مک‌کین در ۲۲ ایالت پیروز شدند.
تعداد تخصیص گزینگرهای (Electoral) هر ایالت در این انتخابات بر اساس سرشماری سال ۲۰۰۰ مشخص شده و مشابه انتخابات سال ۲۰۰۴ است. تاریخ آغاز به کار اوباما (رئیس‌جمهور) و جو بایدن (معاون انتخاب شده او) ساعت ۱۲ ظهر ۲۰ ژانویهٔ ۲۰۰۹ به وقت واشینگتن بود.
از سال ۱۹۲۸ تاکنون سابقه نداشته‌است که یک انتخابات ریاست‌جمهوری بدون کاندیداتوری یک رئیس‌جمهور یا معاون رئیس‌جمهور پیشین برگزار شود.[۵]جرج بوش رئیس‌جمهور وقت، دو دوره رئیس‌جمهور شده بود و حق شرکت دوباره در انتخابات را نداشت و دیک چینی معاون او نیز همچنان که از سال ۲۰۰۱ به بعد بارها اعلام کرده بود، نامزد انتخابات ریاست‌جمهوری نشد.[۶]
این نخستین انتخاباتی بود که هر دو کاندیدای اصلی شرکت‌کننده در انتخابات در هنگام انتخابات، سناتور بودند.[۷]
در این دوره برای اولین بار یک آفریقایی-آمریکایی کاندیدای ریاست‌جمهوری ایالات متحده شده بود.
سلاح سناتور مک‌کین تجربه‌ای است که با سن کسب کرده‌است.[۲]پیام اوباما که آمریکایی‌ها را تغییر خواهد داد مورد استقبال اعضای حزبش نبوده اما رأی‌دهندگان آن را پسندیده‌اند.[۲]
هیلاری کلینتون سناتور از نیویورک
